تحقق سياست هاي كلي اقتصاد مقاومتي از دريچه اقتصاد آزمايشگاهي

سياست هاي كلي اقتصاد مقاومتي با هدف تأمين رشد پويا و بهبود شاخص‌هاي مقاومت اقتصادي و دستيابي به اهداف سند چشم‌انداز بيست‌ساله، با رويكردي جهادي، انعطاف‌پذير، فرصت‌ساز، مولد، درون‌زا، پيشرو و برون‌گرا توسط مقام معظم رهبري مطرح گرديد و چنين رهنمودِ حكيمانه اي نويد آن را داد كه دورشدن از اقتصاد نفتي و حركت به‌‌سوي اقتصاد مقاومتي، رويكرد جديدي است كه مي‌تواند زمينه هاي توسعه همه‌جانبه كشور را فراهم آورد. دستيابي به اين مهم نيازمند بسترسازي و ايجاد زمينه‌هايي است كه اگر تحقق نيابد نمي توان اميدي به شكل‌گيري صحيح اين گفتمان در جامعه داشت. يكي از راهبردي ترين ابزارها در اين مسير بهره گيري از اقتصاد آزمايشگاهي است كه با تكيه بر آزمون هاي آزمايشگاهي و كنترل-شده مي‌توان به توليد داده هاي قابل استناد و نزديك به جريان واقعي اقتصاد پرداخت و بدين سان بسترهاي لازم براي پياده سازي، توسعه و رفع هرچه بهتر مشكلات و موانع اقتصادي مرتبط با گفتمان اقتصاد مقاومتي در بخش هاي مختلف اقتصاد ايران را فراهم آورد. در همين راستا پژوهش حاضر با بهره گيري از روش توصيفي و تحليل محتوا به تبيين پياده سازي سياست هاي كلي اقتصاد مقاومتي از دريچه اقتصاد آزمايشگاهي مي پردازد و با تمركز بر هفت بند از سياست هاي ابلاغي، چگونگيِ به‌كارگيري آزمون هاي آزمايشگاهي در پياده سازي سياست هاي مذكور را در قالب ارائه راهكارهاي بومي سازي‌شده بررسي كرده و سنجش قدرت تحليلي اقتصاد آزمايشگاهي در ارتباط با سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي را در بوته آزمايش قرار مي‌دهد. با توجه به نتايج حاصل از پژوهش، به نظر مي رسد اقتصاد آزمايشگاهي قابليت اتخاذ تصميم‌هاي درست و لااقل كم‌ريسك را در فعاليت‌هاي اقتصادي داراست.