اثربخشي آموزش مبتني بر مهرورزي مادران بر مشكلات رفتاري كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات يادگيري عصب روان شناختي / تحوّلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر مهرورزي مادران بر مشكلات رفتاري كودكان داراي اختلالات يادگيري عصب- روان شناختي / تحوّلي انجام گرفت. بدين منظور يك طرح نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون و پيگيري با گروه آزمايش و كنترل اجرا گرديد. جامعه آماري شامل كليه مادران كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات يادگيري عصب-روان شناختي / تحوّلي شهرستان مباركه در سال تحصيلي 1396- 1395 بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 30 نفر از آنان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل چك ليست وارسي نشانه‌هاي ناتواني‌هاي يادگيري كودكان پيش از دبستان استيل (2004) و پرسش نامه مشكلات رفتاري كودكان پيش دبستاني شهيم و يوسفي (1378) بود. اعضاي گروه آزمايش (مادران كودكان ) يك دوره آموزش 8 جلسه‌اي (هر هفته 2 جلسه، به مدت 90 دقيقه ) دريافت كردند. آزمودني هاي هر دو گروه، پيش از شروع آموزش، در پايان آموزش و 1 ماه پس از پايان دوره (در مرحلۀ پيگيري) به پرسش نامه ها پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل كواريانس با نرم افزار spss21 استفاده شد. نتايج نشان داد آموزش مبتني بر مهرورزي مادران بر مشكلات رفتاري (F=16.489, DF=23, P 0.001) كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات عصب- روان شناختي/تحولي تأثير دارد. همچنين بر مؤلفه هاي مشكلات رفتاري (نقص تِوجه، ترس، رفتار اجتماعي)، (F= 40.476, DF= 1, P 0.001) نيز تأثير معني داري داشت. درمجموع مشخص شد آموزش مبتني بر مهرورزي مادران ممكن است روشي جديد و مؤثر در كاهش مشكلات رفتاري كودكان پيش دبستاني داراي اختلالات عصب روان شناختي/تحّولي باشد؛ زيرا سلامت رواني والدين و كيفيت رابطۀ آنها در رفتار فرزندانشان تأثير مي گذارد.