شواهدي از جريان‌هاي نيروي‌كار در دوره رشد بدون اشتغال و اشتغال بدون رشد

Evidence from Labor Flows in the Period of Jobless Growth and Growthless Employment

بازاركار ايران از نظر تغييرات «خالص تعداد شاغلين»، در فاصله سال‌هاي 1384 تا 1390 ، پديده «رشد بدون اشتغال» و در فاصله سال‌هاي 1391 تا 1395، پديده «اشتغال بدون رشد» را تجربه كرده است..مقاله حاضر از ميان «چگونگي» و «چرايي» بروز اين دو پديده معماگونه، به چگونگي وقوع آن در بازاركار مي‌پردازد. از آنجا كه متغيرِ «خالص تعداد شاغلين» به تنهايي اطلاعات مورد نياز براي توضيح چگونگي تحولات اين چنيني را فراهم نمي‌كند، در اين مقاله با اتكاي به ادبيات بازار كار، مولفه‌هاي استخدام و جدايي از بازار كار، تحت عنوان «جريان‌هاي نيروي‌كار» بر حسب ويژگيهاي مختلف محاسبه شده و نشان داده مي‌شود كه رشد قابل توجه تعداد شاغلين در فاصله سال‌هاي 1391 تا 1395، همزمان با كاهش جدايي نيروي‌كار و كاهش خروج شاغلين از بازار كار بوده و نه افزايش استخدام نيروي‌كارجديد. محاسبات انجام شده همچنين نشان مي‌دهد كه از سال 1391 به بعد، وضعيت فعاليت بازاركار از نظر ميزان تغيير وضعيت شاغلين، بيكاران و جمعيت غير فعال، از ثبات بيشتري در مقايسه با گذشته برخوردار بوده است.

From 1384 to 1395, Iran's labor market experienced two puzzling behaviors in the total number of employees, which we call: “puzzles of jobless growth (1384-1390) and growthless employment (1391-1395)". These two puzzles cannot be explained by focusing only on the net changes in the total number of employees. Alternatively, we need to focus on the dynamic labor market indicators. For this purpose, we estimated the labor flow rates for these two periods. Our results indicate that the sharp increase in the total number of employees between 1391 and 1395 was correlated with a sharp reduction in the separation rate and, contrary to expectation, the hire rate did not increase. We also found that, in the second period, workers became more stable in their current activity status in comparison to the first period.