بررسي تغييرات سيگنال‌هاي كمبود منابع آب در حوضه درياچه اروميه

بررسي تغييرات بلندمدت منابع آب در هر حوضه به‌عنوان سيستم پايش عمل مي‌كند. بررسي تغييرات منابع آب، نحوه تغييرات و درصد آن در هر حوضه كمك به سزايي به بخش مديريت منابع آب خواهد داشت. در اين مطالعه ضمن معرفي سيگنال‌هاي كمبود منابع آب، به بررسي روند تغييرات اين سيگنال‌ها با استفاده از آزمون من –كندال اصلاح شده با حذف اثرات خودهمبستگي داخلي پرداخته شده است. در اين مطالعه از مقادير سيگنال‌هاي كمبود بارش، كمبود دبي جريان و كمبود سطح آب زيرزميني در مدت دوام‌هاي 10، 30 و 60 روزه موجود در 12 زيرحوضه در حوضه درياچه اروميه استفاده شده است. در مورد مقادير بارش و دبي جريان از ايستگاه‌هاي باران‌سنجي و هيدرومتري و جهت انتخاب پيزومتر معرف حوضه از تئوري بي‌نظمي استفاده شد. نتايج بررسي تغييرات مقادير سيگنال‌هاي كمبود نشان داد كه تغييرات كلي، افزايشي مي‌باشد كه اين افزايش در برخي موارد معني‌دار و در برخي موارد غير معني‌دار مي‌باشد. به‌طور كلي نتايج نشان داد كه به‌طور متوسط در دوره آماري مورد بررسي، سيگنال‌هاي كمبود بارش، كمبود دبي جيران و كمبود سطح آب زيرزميني در زيرحوضه‌هاي مورد بررسي به ترتيب 52، 35 و 23 درصد نسبت به ميانگين بلندمدت افزايش يافته‌اند. اين تغييرات براي حوضه درياچه اروميه بيانگر افزايش ميزان خشك‌سالي‌هاي هواشناسي، هيدرولوژيكي و آب زيرزميني مي‌باشد.