ارزيابي مدل‌هاي كاهش جذب آب ذرت دانه‌اي در شرايط اقليمي اهواز

جذب آب گياه در شرايط تنش آبي را مي‌توان با برخي مدل‌هاي رياضي، به صورت كمي، شرح داد. مدل‌ها‌‌ي جذب آب، در صورتي كه بتوانند پيش‌بيني درستي از واكنش گياه به تنش آبي ارائه دهند، ابزاري سودمند براي برنامه‌ريزي آبياري و مديريت بهينه آب در مزرعه به شمار مي‌آيند. در كل دو گروه گسترده از رويكردهاي مدل‌سازي جذب آب، مدل‌هاي ميكروسكوپي و مدل‌هاي ماكروسكوپي هستند كه مدل‌هاي ميكروسكوپي جريان آب را به طرف تك ريشه و مدل‌هاي ماكروسكوپي برداشت آب توسط كل ناحيه ريشه را بررسي مي‌كنند. هدف اين پژوهش ارزيابي برخي مدل‌هاي ماكروسكوپي در شرايط تنش آبي است. به همين منظور آزمايشي با سه تيمار آبياري I1, I2 و I3 به ترتيب معادل 100، 80 و 60 درصد نياز آبي در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار روي گياه ذرت تابستانه رقم (KSC-704) در شرايط اقليمي اهواز در تابستان سال 1397 انجام گرفت و از سه تيمار بدون كشت نيز براي اندازه‌گيري تبخير از سطح خاك استفاده شد. براي ارزيابي مدل‌هاي ماكروسكوپي مورد استفاده شامل فدس و همكاران (1978)، ون‌گنوختن (1987)، دايركسن و همكاران (1993) و همايي و همكاران (2002) از چهار شاخص آماري ضريب تبيين (R2)، ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE)، خطاي نرمال شده (NMSE) و ميانگين درصد خطاي نسبي (MRE) استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه براي تيمارهاي I2 و I3 مدل ون‌گنوختن (1987) با شاخص‌هاي آماري (R2=0.58 و RMSE=0.10)، براي تيمار I2 مدل ون‌گنوختن (1987) با شاخص‌هاي آماري (R2=0.35 و RMSE=0.10) و براي تيمارI3 مدل ون‌گنوختن (1987) با شاخص‌هاي آماري (R2=0.51 و RMSE=0.10)نسبت به ساير مدل‌ها ديگر بهترين برازش را با دادههاي اندازه گيري شده داشته‌اند.