بررسي اثر تغذيه‌ي مصنوعي به روش چاه تزريق بر تراز آبخوان آزاد با استفاده از مدل عددي MODFLOW (مطالعه موردي: دشت بيرجند)

با توجه به افت تراز سطح ايستابي در بسياري از آبخوان‌هاي ايران به دليل برداشت‌هاي بي‌رويه از اين منابع، اجراي طرح احياء و تعادل‌بخشي جهت مديريت آبخوان‌ها به ويژه در مناطق خشك و نيمه‌خشك حائز اهميت است. از جمله راهكارهاي مديريتي موجود در اين طرح كه سبب ذخيره‌ آب به صورت مستقيم در آبخوان‌ها مي‌گردد تغذيه‌ي مصنوعي به روش چاه تزريق مي‌باشد. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر چاه‌هاي تزريق بر تراز آبخوان آزاد دشت بيرجند در شرايط غيرماندگار با استفاده از مدل عددي MODFLOW-2000 و براساس تزريق حجم رواناب سالانه‌ي دشت مي‌باشد. در اين راستا ابتدا اطلاعات مربوط به مشخصات هيدروديناميكي آبخوان شامل هدايت هيدروليكي و آبدهي ويژه، چاه‌هاي مشاهده‌اي، چاه‌هاي برداشت، تغذيه از سطح، رقوم ارتفاعي آبخوان، سنگ كف و زهكش تهيه گرديد. سپس تراز سطح ايستابي آبخوان با مدل MODFLOW2000 در نرم‌افزار GMS 7.1 در حالت ماندگار و در محيط اشباع در طول سال آبي90-89 شبيه‌سازي شد. پس از شبيه‌سازي، مدل ايجاد شده با روش كاليبراسيون دستي واسنجي و نتايج حاصل از حالت ماندگار به عنوان ورودي به مدل غيرماندگار وارد و سپس واسنجي شد. همچنين تحليل حساسيت مدل نسبت به پارامترهاي هدايت هيدروليكي و ضريب آبدهي ويژه بررسي و صحت مدل در بازه‌ي زماني 91-90 مورد ارزيابي قرار گرفت. در انتها سناريوي مديريتي تغذيه‌ي مصنوعي با استفاده از روش چاه تزريق با در نظر گرفتن 20 چاه با دبي معادل 1909.61 مترمكعب بر روز به ازاي هر چاه در مدت زمان يك سال به مدل اضافه گرديد. نتايج صحت‌سنجي توانايي مدل در شبيه‌سازي تراز سطح ايستابي را در شرايط غيرماندگار نشان مي‌دهد. همچنين شبيه‌سازي طرح تغذيه‌ي مصنوعي به روش چاه تزرق نشان داد كه با اجراي اين سناريو تراز سطح ايستابي در تمامي چاه‌هاي مشاهده‌اي به طور ميانگين به ميزان 77 سانتي‌متر افزايش مي‌يابد.