امكان‌سنجي كشت گلخانه‌اي با استفاده از آبياري چگالشي (گياه مورد مطالعه: ريحان)

شوري‌زدايي يكي از راه‌هاي مقابله با كمبود منابع آب در بخش كشاورزي، بخصوص در مناطقي كه داراي منابع آب‌شور و لب‌شور هستند، مي‌باشد. آبياري چگالشي به‌عنوان روشي براي آبياري با استفاده از آب بي‌كيفيت و انرژي خورشيدي، تركيبي از آبياري زيرسطحي و دستگاه تقطير ساده خورشيدي است. در اين تحقيق باهدف بررسي توان آبياري چگالشي براي تأمين نياز آبي گياهان، طرحي به مساحت دو مترمربع در گلخانه ايجاد شد. براي اين منظور مخزني (رطوبت ساز) به ابعاد 15×70×170 سانتيمتر ساخته شد كه آب‌شور موجود در آن با استفاده از يك المنت گرمايشي تبخير مي‌شد. بخارآب هواي بالاي سطح آب‌شور را گرم و مرطوب مي‌كرد. اين هوا به 5 عدد لوله‌ي منفذدار به طول دو متر كه با فواصل 20 سانتيمتر در عمق 8 سانتيمتري خاك دفن بودند دميده مي‌شد. سپس بخارآب در داخل جدار لوله و خاك ميعان كرده و آب موردنياز گياهان ريحان كه در خاك كشت شده بودند را تأمين مي‌نمود. نتايج نشان داد كه رطوبت ساز روزانه به‌طور متوسط 12550 ميلي‌ليتر آب را به‌صورت بخارآب، وارد لوله‌هاي منفذدار نمود و از اين مقدار به‌طور متوسط 4167 ميلي‌ليتر در خاك و لوله به آب مايع تبديل مي‌شد. همچنين اين سيستم با آبياري متوسط روزانه بيش از دو ميلي‌متر توان تأمين نياز آبي گياه ريحان را داشت و توليد ماده تر و خشك در آبياري چگالشي نسبت به گلدان‌هاي شاهد 32 و 63 درصد بيشتر بود.