روزبهان و عشق به زيبارويان:تحليل ساخت گرايانه تجربه هاي عرفاني روزبهان

روزبهان بقلي صوفي نامدار سده ششم هجري، در اثر منحصربه فرد خود، كشف الاسرار، گزارش هاي متعددي از تجربه هاي عرفاني خود به دست داده است. در اين گزارش ها وي غالبا خداوند را به گونه اي «انسان وار» و «زيبارو» مشاهده مي كند. پرسش مهمي كه در اين رابطه مطرح مي شود اين است كه چرا روزبهان خداوند را با اين دو ويژگي مشاهده كرده است؟ اين مقاله به شيوه اي توصيفي تحليلي مي كوشد به اين پرسش از منظري ساخت گرايانه پاسخ دهد. مطابق ديدگاه ساخت گرايان در فلسفه عرفان، تجربه هاي عرفاني يك عارف مستقل از پيش زمينه هاي ذهني وي نيست و اين پيش زمينه ها در صورت بندي مكاشفات او نقشي كليدي دارند. از اين منظر، عشق روزبهان به زيبارويان و اهميتي كه زيبايي انساني در طريقت صوفيانه وي داشته، در صورت بندي مكاشفات او دخالت داشته اند و باعث شده اند كه وي در مكاشفات خود خداوند را به گونه اي انسان وار و زيبارو مشاهده كند. در اين مقاله براي كاوش در باره نسبت روزبهان با زيبايي انساني از آثار خود شيخ و گزارش هاي ديگران درباره زندگي وي استفاده شده است.