بررسي تأثير به‌كارگيري محيط واقعيت مجازي و تابلو كنترل هوشمند بر توانبخشي بالاتنه

مقدمه: كاردرماني و انجام تمرينات حركتي خاص يكي از فرآيندهاي بهبود در افراد آسيب‌ ديده است كه پس از تجويز پزشك، بايستي بيماران نيازمند اين روش درماني را دنبال نمايند. هدف از اين پژوهش ارزيابي تأثير استفاده از محيط واقعيت مجازي (Virtual reality) و تعامل با تجهيزات سخت‌افزاري طراحي شده بر درمان و توانبخشي بيماران دچار آسيب در ناحيه بالاتنه مي‌باشد. روش: در اين پژوهش، فرآيند طراحي و ساخت شامل دو بخش نرم‌افزار و سخت‌افزار است. در بخش نرم‌افزار به منظور دسترسي به محيط واقعيت مجازي تحت سيستم عامل ويندوز محيط واقعيت مجازي طراحي و كدهاي لازم نوشته شد و سپس ارتباط با بخش سخت‌افزار و ميكروكنترلر موجود در برد آردوينو (Arduino) فراهم گرديد تا بتوان فرامين صادر شده از جعبه فرمان را به محيط واقعيت مجازي صادر كرد و متناسب با اندازه حركت موس، حركتي در محيط مجازي داشت. نتايج: با توجه به ماهيت پژوهش، به‌منظور ارزيابي نرم‌افزار از معيار مارتيلا و جيمز استفاده شد. هم‌چنين به‌منظور اندازه‌گيري تأثير اين روش در كاهش سطح درد بيمار از مقياس عددي نرخ‌بندي درد (Numeric Pain Rating Scale) استفاده گرديد و عملكرد محيط واقعيت مجازي در كاهش سطح درد مورد ارزيابي قرار گرفت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از واقعيت مجازي در توانبخشي، با توجه به نوع گرافيك ارائه شده و سخت‌افزار طراحي شده، علاوه بر اين‌كه سبب كاهش زمان درمان و سطح درد مي‌شود، به ترغيب بيمار در استفاده از نرم‌افزار و ادامه‌ فعاليت در مكاني غير از كلينيك نيز مي‌انجامد.