بررسي نقش سياسي طنز در تقابل گفتماني دولت و جامعه (مطالعه موردي: مجله توفيق در دوره پهلوي دوم)

Investigating the Political Role of Humor in the Discourse Confrontation between the Government and Society (Case Study: Tofigh Magazine in the Second Pahlavi Period)

تاكنون تقسيم بند‌ي‌هاي گوناگوني براي طنز قائل شده‌اند، اما بحث نقش گرايش‌هاي مفهومي طنز در مطبوعات سياسي چندان مورد توجه پژوهشگران واقع نشده است. مقصود از گرايش‌هاي مفهومي طنز، مفاهيمي هستند كه به واسطه آن و در قالب چهار رويكرد سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، پيامي در جهت آگاهي به مخاطب ارايه مي‌شود. در پاسخ به سوال اين پژوهش «درون مايه مفاهيم طنز در مطبوعات سياسي دوره پهلوي دوم چيست؟ و طنز چگونه با جريانات تاريخي، سياسي و اجتماعي پيوند مي‌يابد؟» اين پژوهش كوشيده است، با چشم­ انداز نظري تحليل گفتمان و با استفاده از روش نورمن فركلاف، نشان دهد كه چگونه مفاهيم طنز مطبوعاتي پيش از انقلاب با بازنمايي نارضايتي‌هاي سياسي و اجتماعي گفتمان مسط قدرت در دوره پهلوي دوم را به چالش مي­‌كشد. نتايج بدست آمده با اين روش گوياي اين امر است كه؛ طنز يكي از عناصر كاركردي موثر در بيان خواست جامعه به دولت مي‌باشد.

So far, there have been various divisions of humor, but the discussion of the role of satirical conceptual tendencies in the political press has not received much attention from researchers. Conceptual tendencies of humor are the concepts through which a message is presented to the audience in the form of four political, economic, social, and cultural approaches. The questions of this research are, “What is the theme of satirical concepts in the political press of the second Pahlavi period?” and “How does humor relate to historical, political, and social currents?” This study seeks, with a theoretical perspective on discourse analysis and using Norman Fairclough’s method, to show how pre-revolutionary press humor concepts challenge the dominant discourse of power in the second Pahlavi period by representing political and social discontent.