توزيع موسيقي پس از انقلاب اسلامي و ارائه الگوي مديريت هنري آن

مهم‌ترين نقش مديران هنري، پرداختن به تعامل بين افراد درگير در دنياي هنر و سازمان‌هاي مختلف، همچنين تضمين به ثمر رسيدن ارزش‌هاي يك اثر هنري است؛ اما رويكرد مدير هنري در ايران به‌ويژه در حوزه موسيقي، با فراز و نشيب‌هاي بسياري روبه‌رو بوده است. به نظر مي‌رسد؛ چالش اصلي مديريت در حوزه توزيع موسيقي، مربوط به فهم واقعيت اجتماعي هنر است و ازآنجاكه با اين رويكرد، به مديريت هنر توجه نشده، مطالعه مديريت توزيع موسيقي يك امر ضروري است. پژوهش حاضر كه با روش تلفيقي (كيفي و كمي) انجام شده، ماهيتي اكتشافي دارد. در بخش كيفي، بر اساس مصاحبه عميق و تحليل تماتيك، ابعاد و مؤلفه‌هاي مديريت توزيع موسيقي شناسايي شد و در بخش كمي، پرسشنامه محقق‌ساخته براي پايش وضعيت موجود و شناسايي مهم‌ترين مؤلفه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مديريت توزيع موسيقي، داراي 4 بعد و 19 مؤلفه است. هنرمندان، مخاطبان، بازار و سياستگذاري 4 بعد مديريت توزيع موسيقي شناسايي شدند و از مؤلفه‌هاي مهم در مديريت توزيع موسيقي، الگوهاي رمزگشايي مخاطبان، تأثيرات صنف موسيقي بر بازار، انگيزه فرهنگي دولت، مباحث فقهي مرتبط با آثار موسيقي‌ و نقد هنري نامطلوب مورد بررسي قرار گرفت.