زيبايي شناسي نحوي بلاغي (اذا) در قرآن كريم

قرآن كريم نگاهي فراگير به مساله‌ي زيبايي دارد، شناخت زيبايي‌هاي قرآن با روش‌ها و شيوه‌هاي گوناگون واژگاني، ادبي، بلاغي، مفهومي و تفسيري و... صورت گرفته‌است. در زبان عربي به ويژه در قرآن كريم هر كلمه، از جايگاه خاص و ويژه‌اي برخورداراست. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي(كيفي) به بررسي انواع و ساختار مختلف (اذا) به صورت نحوي و بلاغي در آيات قرآن كريم مي‌پردازد. تلاش اين پژوهش، آشكار‌سازي دقيق بسياري از تعبيرات نحوي و بلاغي است كه، (اذا) با تمام كابرد‌هايش در آن به كار رفته‌است. دليل اصلي ، نشان دادن تغيير معنايي (اذا) در حالت خروج از قالب ظرفيه و شرطيه و استقبال و همچنين وجوه بلاغي (اذا) از جهت حتميت وشك و نيز جانشيني (اذا) با حروف ديگري چون: اذ و متي است كه اين امر باعث زيبايي شناسي (اذا) مي‌شود. در حالت خروج و جانشيني با توجه به تفاوت ساختاري كه(اذا) در آن قرار دارد، مشاهده خواهد شد كه، چگونه ساختار جمله باعث تغيير در معنا و زيبايي شناسي آن مي‌شود، و در آخر مستندات قرآني خود را همراه با دلايل بلاغي هر يك از آن‌ها مشخص مي‌كند. حاصل از اين پژوهش نشان كه (اذا) بيشتر در امور قطعي الوقوع بكار رفته‌است، همچنان‌كه با بررسي اين ادات نشان داده ‌شده‌است كه «اذا» با قرار گرفتن در ساختار، متضمن معاني حروف ديگر است و از اين رهگذر از نوعي «توسعه معنايي» برخوردار مي‌شود