تحليل سبك روايتگري اعتضاد السلطنه در اكسير التواريخ

بررسي سبك روايتگري در منابع تاريخي از بايسته ترين نكات در تاريخ نگاري است كه موجب شناخت بخش هاي سازنده يك اثر نظير ديدگاه، ساختار زباني، تكنيك هاي روايي و پرداخت هنري مي شود. تحليل سبك روايتگري در برخي از آثار تاريخي دوره قاجار نيز مي تواند به درك تاريخ نگري مورخان قاجار ياري رساند، زيرا نويسندگان آن آثار به مثابه راوي، با به كارگيري عناصر روايي ويژه، ضمن بيان رخ دادهاي تاريخي كاركرد نهاد قدرت را به تصوير كشيده اند. پژوهش حاضربا روش توصيفي تحليلي در پي پاسخ به اين پرسش است كه ويژگي هاي روايت پردازانه اكسيرالتواريخ نوشته عليقلي ميرزااعتضادالسلطنه در جهت نمايش تأثيرات متقابل شرايط اجتماعي سياسي و شخصيت هاي تاريخي، تا چه اندازه اين اثر را در بين آثار تاريخ نگارانه دوره قاجار متمايز ساخته است؟ با توجه به ضرورت بررسي عناصر درون متني و عوامل مرتبط با خاستگاه و شرايط اجتماعي راوي، تبيين روايتگري نويسنده نشان مي دهد كه روايت پردازي او با رويكرد روايت خطي به تاريخ، برخاسته از فضاي سياسي، اجتماعي، فرهنگي و ادبي عصر خود از يك سو و ساختار اجتماعي و نحوه ادراك تاريخي مؤلف از سويي ديگر بوده است. هم چنين، ساختار روايت با استفاده از زبان گزارشگرانه و زيباشناختي به گونه اي شكل گرفته كه با رمزگشايي روايت هاي اثر، مي توان به تأثير قدرت بر زبان روايت تاريخي در عصر قاجار پي برد.