رابطه بين شيوه‌هاي تصميم ‌گيري مديران با كيفيت كار گروهي و مديريت مشاركتي كاركنان زن

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين شيوه‌هاي تصميم‌گيري مديران با كيفيت كار گروهي و مديريت مشاركتي كاركنان زن دانشكده علوم پزشكي خراسان شمالي است كه از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ نوع پژوهش، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري شامل تمام كاركنان زن دانشكده علوم پزشكي خراسان شمالي به تعداد 2000 نفر و نمونه طبق فرمول كوكران 322 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند.  ابزار جمع آوري اطلاعات شامل  سه پرسشنامه استاندارد 41 سؤالي شيوه‌هاي تصميم‌گيري مديران خوش نيت (1385)، پرسشنامه 37 سؤالي كيفيت كار گروهي هوگل و گموئندن (2001)، پرسشنامه 16 سؤالي مديريت مشاركتي چوپاني (1389) است كه پايايي آن‌ها از طريق آلفاي كرونباخ به ترتيب (0.87)، (0.85) و (0.89) برآورد شد و روايي پرسشنامه ها از نوع صوري و  محتوايي بود كه مورد تأييد اساتيد و خبرگان قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل يافته ها در بخش آمار توصيفي از جدول توزيع فراواني، نمودار، ميانگين و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطي براي تجزيه و تحليل داده ها و تعميم نتايج از معادلات ساختاري به كمك نرم‌افزارهاي آماري spssو  Lisrel استفاده شد. يافته ها نشان داد بين شيوه‌هاي تصميم‌گيري مديران با كيفيت كار گروهي و مديريت مشاركتي زنان در دانشكده علوم پزشكي خراسان شمالي رابطه معنا داري وجود دارد.