برساخته هاي گفتمان غرب زدگي؛ بافته هاي جلال آل احمد

اين مقاله در صدد است به فرآيند شكل گيري و هژمون شدن گفتمان غرب زدگي در ايران بپردازد. در شناسايي سازوكارِ كشمكش ها و منازعات اجتماعي، نظريۀ گفتمان لاكلاو و موف يكي از كارآمدترين روش ها است كه به عنوان چارچوب و استراتژي تحقيقِ پيش رو برگزيده شده است. با اتكا به اين نظريه، پي مي بريم گفتمان غرب زدگي تصويري كه از گفتمان غربگراي تجدد خواه و مدرنيزاسيون ارائه مي دهد، تصويري از شكاف ها و انشقاق هاي فزايندۀ هويتي سوژه هاست كه طي سلطۀ پارادايمِ صنعتيِ غرب و وابستگي اقتصادي سياسي شكل گرفته است. پس از ارائه چنين تصويري و  با استفاده از زمينه هايي كه در ايجاد تزلزل و بي قراري در گفتمان حاكميت به وجود مي آورد، با بهره گيري از دال«اصالت و هويت»، به طرد و حاشيه راني دال هاي گفتمان غرب گراي حاكميت پرداخته و با غيريت سازي از غرب، شرايط لازم را براي ساختار شكنيِ همه جانبۀ  گفتمانِ رقيب و هژمون شدن خود فراهم مي كند.