دين‌شناسيِ دوركيم در نگاه فرانظريه‌اي شريعتي

در اين مقاله، نقد شريعتي بر جامعه‌شناسي دين دوركيم واكاوي شده است. اين واكاوي نشان مي‌دهد هر نظريه‌اي بايد مورد بحث و نقد قرار گيرد و شريعتي نشان داده است كه نظرية دوركيمي يكي از مهم‌ترين سرچشمه‌هاي جامعوي كردن مقولة دين است (كه توانسته نحله‌هاي گوناگون ضدّ مذهبي را تقويت كند) و در اين قالب، مسئلة «احساس ديني» در تاريخ بشر كه در ادبيات ديني از آن با مفهوم «فطرت» ياد مي‌گردد را نفي و مسخ كند و شريعتي با تفكيك بين «احساس ديني» و «روح اجتماعي» اين نظريه را نقض كرده است؛ ثانياً اين رويكرد تئوريك شريعتي به ‌عنوان يك «چشم‌انداز كلاسيك» بايد در جهان مطرح شود و اين، به‌خودي‌خود، مي‌تواند ايجاد سنّت مطالعات ديني در چهارچوب جامعه‌شناسي مبتني بر رويكرد ايراني با قرائت شريعتي را به منصة ظهور برساند. روش مطالعه در اين مقاله، روش تجزيه و تحليل متون است.