برساخت زيبايي بدن زنانه (مطالعۀ موردي: زنان شهر رشت)

اين پژوهش تلاش دارد «زيبايي بدن زنانه» را به‌منزله يك نظم گفتماني توصيف كند و به تفسير گفتمان‏هاي حاضر در اين عرصه و همچنين سازوكارهاي هژمونيك بازنمايي سوژه زن درون هر گفتمان بپردازد. در اين راستا، با رويكردي كيفي و در چارچوب روش تحليل گفتمان، به بسط تحليلي گفتمان‏هاي زيبايي بدن زنانه پرداخته شد. داده‏هاي پژوهش با بهره‏گيري از تكنيك مصاحبه نيمه‌‏ساخت‏يافته در ميان 30 نفر از زناني كه به روش نمونه‏گيري نظري هدفمند انتخاب شدند گردآوري شده است. يافته‏هاي پژوهش به تفسير بدن به‌عنوان سوژه در سه سطح گفتمان‏هاي ورزش، پزشكي و رژيم غذايي منجر شد. مفاهيم ساخت و زنانگي بدن ذيل گفتمان ورزش، استاندارد و اروتيك شدن زيبايي در گفتمان پزشكي و مفاهيم انضباط و شرم بدن ذيل گفتمان رژيم غذايي صورت‏بندي شده است. تفسير اين سه سطح گفتماني نشان مي‏دهد كه در بالاترين سطح هژموني گفتماني، مرد‌سالاري به‌منزله گفتمان عينيت‏يافته وجه هژمونيك دارد و ذهنيت زنان را در راستاي مديريت بدن جهت‏دهي مي‏كند. اين گفتمان با طرح مفهوم «زن ايدئال» به دنبال نفي شكل‏هاي ديگر زنانگي بوده و اصولاً گره‏گاه زيبايي بدن زنانه را در قالب نگاه هژمونيك مردانه به بدن زنانه برساخت مي‏كند.