مقايسۀ اثربخشي آموزش سرمايه ‏هاي روان‌شناختي و فعال‌سازي رفتاري بر اميد در دانشجويان دختر خوابگاه‌هاي دانشگاه اصفهان

هدف اين پژوهش بررسي و مقايسه اثربخشي آموزش سرمايه‏هاي روان‌شناختي و درمان فعال‌سازي رفتاري بر اميد دانشجويان دختر خوابگاه‌هاي دانشگاه اصفهان در نيمسال دوم سال تحصيلي 1397ـ1398 بود. طرح پژوهش نيمه‌تجربي از نوع پيش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. براي اندازه‌گيري اميد از پرسش‌نامه اميد اشنايدر و همكاران (1991) استفاده شد. روش نمونه‏گيري داوطلبانه بود. ابتدا روي 45 نفر داوطلب شركت در تحقيق پيش‏آزمون اجرا شد. سپس آن‌ها به‌طور تصادفي به سه گروه واگذار شدند و از سه گروه، به صورت تصادفي دو گروه به‌عنوان گروه آزمايشي 1 و 2 و گروه ديگر به‌منزله گروه گواه در نظر گرفته شد. آن‌گاه دو گروه آزمايشي به ترتيب تحت درمان فعال‌سازي رفتاري و آموزش سرمايه‌هاي روان‌شناختي قرارگرفتند، اما گروه گواه هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات مداخله، براي هر سه گروه (جمعاً 38 نفر) پس‌آزمون اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل كواريانس چند‌متغيري استفاده شد. نتايج نشان‌دهنده معنا‏دار بودن تفاوت نمره‌هاي پس‏آزمون اميد مجموع گروه‌هاست (P=0.008). مقايسه زوجي نشان داد كه هر دو نوع مداخله آموزش سرمايه‏هاي روان‌شناختي و درمان فعال‌سازي رفتاري موجب افزايش معنادار اميد در مقايسه با گروه گواه شده است (به ترتيب P=0.003 و P=0.019، اما دو گروه آزمايشي از نظر نمره‌هاي اميد با يكديگر تفاوت معنا‏داري نداشتند. از يافته‌ها چنين نتيجه گرفته مي‏شود كه به‏رغم اينكه درمان فعال‌سازي رفتاري از روش‏هاي سنتي مبتني بر درمان اختلالات روان‌شناختي و آموزش سرمايه‏هاي روان‌شناختي از مداخلات مبتني بر روان‌شناسي مثبت است، هر دوي اين مداخله‌ها بر متغير اميد تأثير دارند و مي‏توان از هر دوي آن‌ها براي افرايش اميد استفاده كرد.