جايگاه بارگاه رضوي در منازعات سياسي مذهبي ميان صفويان و ازبكان در عصر اول حكومت صفوي(907 – 1038 ق)

پايه گذاري حكومت صفوي توسط شاه اسماعيل در سال 907 قمري حساسيت همسايگان سني مذهب را برانگيخت. در اين‌ بين ازبكان با داعيه هاي مذهبي و توسعه طلبي‌هاي ارضي حملات مختلفي را به شهرهاي مختلف خراسان از جمله مشهد تدارك ديدند كه در اين تهاجمات بارگاه رضوي نقش مهمي ايفا كرد. پژوهش پيش رو به روش توصيفي تحليلي مبتني بر متون كتابخانه اي درصدد پاسخ به اين سؤال است كه بارگاه رضوي در اين منازعات چه جايگاهي داشته است؟ يافته ها حاكي از اين واقعيت است كه بارگاه رضوي نه‌ تنها از روند اين منازعات تأثيراتي پذيرفته بلكه بر جريان آن ها نيز اثر گذاشته است؛ بدين ترتيب كه تهاجمات ازبكان به مشهد موجب دستبردهاي گوناگون آن ها به بارگاه رضوي شد؛ اما همين تهاجمات زمينه اي براي توجه بيشتر شاهان صفوي به مسئله زيارت مشهد و بازسازي حرم مطهر را فراهم كرد. همچنين صفويان توانستند از ظرفيت هاي متعدد بارگاه رضوي به‌ منظور مقابله با ازبكان استفاده كنند.