تحليل گفتمان سياسي دولت يازدهم جمهوري اسلامي ايران در سياست داخلي

تحليل گفتمان يك گرايش مطالعاتي ميان رشته اي است كه در بستر انديشه پست مدرنيسم و در پي تحولات معرفتي در علوم انساني و اجتماعي پديدار گشته است.در دهه هاي 60 و 70 سده گذشته گرايش به روشمند نمودن فرايند توليد گفتار و نوشتار و بررسي ساختار و كاركرد آن افزايش يافت.رويكردهاي تحليل گفتماني متعدد و متنوعند.در اين نوشتار محققين در نظر دارند تا با بررسي مناظرات تلويزيوني نامزدهاي دوره دوازدهم رياست جمهوري ايران به تحليل گفتمان سياسي پرداخته و صورتبندي اين گفتمان را بازنمايي كنند.در اين تحقيق از نظريه گفتمان لاكلاو و موفه در كنار نظريه گفتمان فركلاف به عنوان روش تحقيق استفاده شده است. پرسش اصلي اين مقاله آن است كه گفتمان سياسي دولت يازدهم در جمهوري اسلامي ايران در عرصه سياست داخلي از چه مولفه هايي برخوردار بوده و دال مركزي و دالهاي شناور آن چيستند؟تحليل گفتمان نشان داد كه دال مركزي در گفتمان سياسي اين دولت آزادي بوده و انتقادپذيري،صداقت گفتماني،مخالفت با انحصارگرايي،آزادي بيان و تنش زدايي؛ وقته هاي آن را تشكيل مي دهند.پژوهش پيش رو به لحاظ ماهيت،كاربردي بوده و با رويكردي كيفي اقدام به گفتمان شكافي سياسي دولت يازدهم است.