بررسي شيوع انگل‌هاي خوني بابزيا‌ بوويس و بابزيا‌ بايژمينا در تعدادي از گاوهاي منطقه شمال‌غرب ايران به روش مولكولي و ارزيابي عوامل خطر مرتبط با عفونت ناشي از آن‌ها

Prevalence and risk factors of Babesia bovis and Babesia bigemina infection in cattle in northwestern Iran

مطالعه حاضر با هدف بررسي مولكولي توزيع اپيدميولوژيك بابزيا بوويس و بابزيا بايژمينا و عوامل خطر مربوطه در تعدادي از گاوهاي منطقه شمال­­غرب ايران طراحي گرديد. بدين منظور، 153 نمونه خون به­ طور تصادفي از گاوهاي استان­هاي آذربايجان­ شرقي و آذربايجان ­غربي جمع ­آوري شد. پس از استخراج DNAسلول­هاي خوني، يك جفت پرايمر حاصل از ژن18s rRNA براي شناسايي اعضاي جنس بابزيا با واكنش زنجيره­اي پليمراز (polymerase chain reaction; PCR) مورد استفاده قرار گرفت.به منظور شناسايي گونه­ هاي بابزيا بوويس و بابزيا بايژمينا از تكنيك PCRنيمه­آشيانه­اي (semi-nested PCR) استفاده ­شد. بر­اساس يافته­ هاي اين مطالعه، از مجموع 153 نمونه خوني، 39 نمونه (49/25 درصد) آلوده به گونه­اي از انگل تك­ياخته بابزيا بودند كه يكي از نمونه­ ها به­ طور هم­زمان به دو گونه بابزيا آلوده بود. همچنين گونه ­هاي بابزيا بوويس و بابزيا بايژمينا به ترتيب در 38 و 2 مورد از نمونه ­ها شناسايي ­شد. نتايج حاكي از ميزان بالاي شيوع آلودگي به بابزيا ­بوويس نسبت به بابزيا ­بايژمينا در دام­هاي تحت­ آزمايش بود ­(83/24 درصد در مقابل 30/1 درصد). از طرف ديگر، ميزان شيوع گونه ­هاي بابزيا در استان آذربايجان­غربي به­مراتب بيشتر از استان آذربايجان­ شرقي بود ­(70 درصد در مقابل 30 درصد). در بررسي فاكتورهاي خطر هم مشخص­ گرديد با اين­كه شرايط اقليمي، فصل نمونه­ برداري، نوع مديريت دامداري، نوع تغذيه دام­ها و نژاد آن­ها تاثير معني­داري بر ميزان شيوع بابزيوز در حيوانات مورد مطالعه داشت (05/0˂p < /em>) ولي اين تاثير در مورد سن و جنس دام­ها و حضور ناقلين بندپا معني‌دار نبود (05/0˃p < /em>). يافته ­هاي مطالعه حاضر اطلاعات ارزشمندي در مورد اپيدميولوژي عفونت ناشي از بابزيا بوويس و بابزيا بايژمينا در گاوهاي منطقه شمال­­غرب ايران ارائه مي­دهد كه مي­تواند براي برنامه­ هاي مديريت و كنترل اين بيماري بسيار مفيد باشد.

This study was designed to investigate the epidemiological distribution of B. bovis and B. bigemina using molecular method and related risk factors in a number of cattle in northwestern Iran. For this purpose, 153 blood samples were randomly collected in the East and West Azarbaijan provinces. The extracted DNA from blood cells was analyzed using a set of primers derived from the 18s rRNA gene for members of the genera Babesia by polymerase chain reaction (PCR). A semi-nested PCR technique was used for the identification of B. bovis and B. bigemina species. Based on the results of the present study, out of 153 blood samples, 39 (25.49%) were infected with a species of Babesia protozoan parasite, one of which was simultaneously infected with both Babesia species, and B. bovis and B. bigemina were detected in 38 (97.43 %) and 2 (5.12 %) samples, respectively. Our findings showed a high prevalence of B. bovis in comparison with B. bigemina in the animals (24.83% vs. 1.30%). In present research, the prevalence of Babesia species in West Azarbaijan province was significantly higher than that in East Azarbaijan (70% vs. 30%). Risk factors analysis revealed that although statistically significant differences in the prevalence of the Babesiosis were observed based on climate, season, flock management, feeding and race (p < 0.05) but the effect of age, gender, and tick burden was not statistically significant. Our data provide valuable information regarding the epidemiology of B. ­bovis and B. ­bigemina infection in cattle in northwestern Iran which will likely be very beneficial for the management and control programs of the disease.