تحليل توسعه و امنيت پايدار در مناطق آزاد

توسعه پايدار بر يكپارچگي اقتصادي ـ محيطي حفاظت محيطي، تعهد بين نسل ها و عدالت درون نسلي و بين نسلي، كيفيت زندگي و مشاركت آحاد جامعه در فرآيند توسعه اين دارد و زماني عينيت مي‌يابد كه اولاً كيفيت زندگي انسان را بهبود ببخشد و ثانياً قابليت زيست كره زمين را حفظ كند. درباره ارتقاي كيفيت زندگي انسان، سياست‌هاي توسعه بايد به گونه‌اي تدوين شود كه زمينۀ تعالي همه آحاد جامعه را فراهم آورد؛ سلامت جسم و روان آنها را تدارك ببيند؛ امكانات آموزشي، پرورشي، بهداشتي و رفاهي را در حد استانداردي شايستۀ زندگي در اختيار انسان بگذارد؛ امنيت سياسي، اقتصادي و قضايي را براي او تامين كند به صورتي كه روابط انساني مناسب بين افراد، خانواده ها و كل جامعه در سطوح محلي، سازماني و ملي برقرار شود. در مورد محافظت از قابليت زيست كرۀ زمين توسعه اي مد نظر است كه بر اساس آن سيستمهاي پشتيبان زندگي و فرآيندهاي اكولوژيك كه موجب تداوم چرخه عناصر اساسي (هوا، آب، خاك و....) مي‌شوند و همچنين تنوع گونه‌هاي زيستي حفظ شود؛ پايداري منابع تجديدپذير تضمين شود؛ مصرف منابع تجديد ناپذير به حداقل برسد و محدوده ظرفيت تحمل زمين و اكوسيستم رعايت شود. به اين ترتيب توسعه پايدار را مي توان مديريت روابط سيستم هاي انساني و اكوسيستم هاي طبيعي به منظور استفاده پايدار از منابع در جهت تامين رفاه نسل هاي حال و آينده تعريف كرد. در واقع توسعه نيافتگي ارتباط مستقيمي با نداشتن تعادل در يك كشور دارد همچنين با گسترش ناامني و توسعه‌نيافتگي نتايج آن به طور مستقيم و بلافاصله به مردم منتقل مي‌شود اين مقاله به بررسي و تحليل توسعه و امنيت پايدار ناطق آزاد مي پردازد.

no abstract