اثر آستانه اي نرخ رشد اقتصادي بر توسعه انرژي تجديدپذير: شواهدي از كشورهاي عضو اوپك

اين مقاله رابطه غيرخطي قيمت انرژي و متغير رانت منابع طبيعي را با مصرف انرژي تجديدپذير در رژيم هاي مختلف نرخ‌هاي رشد اقتصادي براي كشورهاي عضو اوپك در دوره 2016 -2005 بررسي مي‌كند. با به‌كارگيري الگوي رگرسيون آستانه اي انتقال ملايم، يافته ها حاكي از تأييد فرضيه رابطه غيرخطي بين مصرف انرژي تجديدپذير و رشد اقتصادي است؛ به طوري كه نرخ رشد اقتصادي آستانه اي 4.24 درصد، دو رژيم اثر گذاري نرخ رشد اقتصادي بر مصرف انرژي تجديد پذير را نشان مي دهد. براي نرخ‌هاي رشد اقتصادي بالاتر از نرخ آستانه 4.24، شاخص قيمت انرژي تأثير مثبت و معناداري بر مصرف انرژي تجديدپذير نشان مي دهد. به‌عبارت‌ديگر، تقاضاي انرژي تجديد پذير، در نرخ‌هاي رشد اقتصادي بالاتر در واكنش به افزايش قيمت انرژي، افزايش مي يابد، ولي براي رژيم هاي نرخ رشد پايين‌تر از حد آستانه، تأثير شاخص قيمت انرژي بر مصرف انرژي تجديدپذير منفي است. اين نتيجه، به دليل وجود منابع انرژي ارزان و فراوان و نيز نبود منابع لازم براي توسعه زيرساخت‌هاي منابع تجديدپذير، قابل‌انتظار است. تأثير متغير فرصت هاي رانت منابع طبيعي، در هر دو رژيم اول و دوم منفي بوده، اما تأثير آن بعد از حد آستانه اي كمتر شده است. به‌عبارت‌ديگر در كشورهاي عضو اوپك رانت منابع يكي از عوامل كاملاً تأثيرگذار و مانعي براي اثربخشي نرخ رشد اقتصادي بر مصرف انرژي تجديدپذير است.