بررسي تاثير تغييرات كنتراست در تشخيص تحليل داخلي ريشه در دندان هاي تك ريشه در توموگرافي كامپيوتري اشعه مخروطي

زمينه و هدف: تشخيص به موقع تحليل داخلي ريشه، يك مساله ي چالش برانگيز در اندودنتيكس مي باشد. فيلترهاي پردازش جهت تسهيل تفسير تصاوير در اهداف تشخيصي يا درماني به كار مي روند. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير تغييرات كنتراست در تشخيص تحليل داخلي ريشه در تصاوير CBCT مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي آزمايشگاهي مورد_ شاهدي، 50 دندان تك ريشه به طور مزيوديستالي برش داده شدند. ضايعات تحليل داخلي به طور مصنوعي در يكي از موقعيت هاي سرويكال، مياني يا اپيكال ايجاد شد. تصاوير CBCT قبل و بعد از ايجاد حفرات تهيه شد. تصاوير با سه كنتراست كم، متوسط و زياد توسط دو راديولوژيست بررسي شدند. داده ها با استفاده از آزمون Kappa وMacNemar در نرم افزار SPSS مورد آزمون قرار گرفت. صحت كلي با استفاده از آناليزهاي تحت منحني Roc محاسبه گرديد. نتايج: بيشترين حساسيت و اختصاصيت و صحت كلي مربوط به تصاوير با كنتراست كم مي باشد ( به ترتيب 100٪، 100٪ و 100٪ در مشاهده گر اول و 92٪، 100٪ و 96٪ در مشاهده گر دوم). در ناحيه ي اپيكال، حساسيت، اختصاصيت و صحت كلي در همه ي كنتراست هاي كم، متوسط و زياد، به ترتيب 100٪، 100٪ و 100٪ مي باشد. در حالت كنتراست زياد-تحليل سرويكال، تفاوت معني دار آماري با واقعيت وجود دارد (p=0/016).نتيجه گيري: كنتراست كم مي تواند به عنوان يك فيلتر پردازش در تشخيص تحليل داخلي ريشه به كار رود.