بررسي مناطق مستعد خشكسالي در حوضه خليج‌فارس با استفاده از شاخص‌هاي هواشناسي و هيدرولوژيكي

با تحليل سوابق تاريخي پديده خشكسالي و با تكيه ‌بر آمار و اطلاعات موجود مي توان دوره بازگشت هاي خشكسالي را براي مناطق مختلف برآورد كرد. با ايجاد طرح هاي آمادگي براي پديده خشكسالي مي توان مشكلات ناشي از خشكسالي را تا حد زيادي كاهش داد. فراواني به همراه شدت، مدت و گستره از مهم ترين ويژگي هاي موردمطالعه در مطالعات مربوط به خشكسالي مي باشند. هدف از اين پژوهش محاسبه فراواني هاي نسبي خشكسالي حوضه خليج فارس با كمك شاخص خشكسالي تبخير و تعرق بارش استانداردشده (SPETI) و تهيه نقشه فراواني آن ها بود. بدين منظور از شاخص SPETI به‌عنوان شاخص منتخب جهت بررسي خشكسالي ها در 10 ايستگاه واقع در داخل و خارج از حوضه با طول دوره آماري مشتركyr 30 ساله (2017-1988) در چهار مقياس 12 و 9 و 6 و month 3 استفاده شد. پس از بررسي نتايج خروجي فراواني هاي نسبي خشكسالي در هر مقياس استخراج و نقشه هاي آن ترسيم شدند. نمودارهاي روند بارش و دما نشان داد كه داده‌هاي سالانه بارش و دما به ترتيب روند كاهشي و افزايشي داشته كه دما با 28% افزايش همراه بوده است؛ بنابراين نتايج نشان داد كه شاخص SPETI در ارائه پديده‌هاي خشكسالي با افزايش دما و كاهش بارش مواجه بوده است. لذا اين ايستگاه ها به‌عنوان ايستگاه با پتانسيل حساسيت به خشكسالي معرفي مي گردند.