بررسي اثر آبياري با پساب صنعتي توأم با تنش كمبود آب بر عملكرد و اجزاي عملكرد جو

به منظور بررسي اثر آبياري با پساب كارخانه قند بر عملكرد دانه و اجزاي عملكرد در محصول جو (Hordeum vulgare)، يك آزمايش مزرعه اي به-صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شهرستان تربت حيدريه در سال زراعي ۹۳-۱۳۹۲ اجرا شد. فاكتورهاي آزمايشي شامل، آب چاه (۱۰۰% آب معمولي) (I۱)، پساب كارخانه قند (I۲)، تركيب آب چاه و پساب (پساب 12.5% و 87.5% آب معمولي) (I۳) در دو سطح آبياري كامل (S۱) و اعمال ۷۵ درصد تنش آبي (S۲) بودند و تيمار آب معمولي (I۱S۱)، به عنوان شاهد انتخاب شد. نتايج نشان داد تغييرات تيمار تنش آبي (S۲)، در سطح ۱ درصد بر عملكرد دانه، وزن هزار دانه، وزن كاه و كلش و تعداد خوشه تاثير معني داري داشت. وزن هزار دانه در تيمارهاي I۳S۱ و I۲S۱ به ترتيب بيش ترين و كم ترين مقدار را با وزن ۴/ ۹ و ۶/ ۷ گرم را داشت. تيمار I۲S۱ در عملكرد كاه و كلش با وزن ۲۵۴۵ كيلوگرم در هكتار و تعداد خوشه برابر با ۲/ ۸۲، بيش ترين مقدار را در بين ساير تيمارها نشان داد. هم چنين تغييرات نوع آب آبياري در سطح ۱ درصد بر عملكرد كيفي محصول جو همچون ارتفاع گياه، پروتيين دانه و عملكرد دانه تاثير معني داري داشت. به طوركلي، نتايج اين تحقيق نشان داد كه استفاده از پساب كارخانه قند برخلاف تنش آبي، ضمن افزايش عملكرد دانه جو، تاثير منفي بر عملكرد زيستي و كيفي گياه نداشته بلكه باعث صرفه جويي در هزينه ها و مصرف كودهاي شيميايي مي شود.