بررسي مقايسه‌اي تأثير فاكتور رنگ بر مطلوبيت مبلمان شهري؛ مورد واكاوي (محورهاي مسجد حكيم و محمدباقر صدر در شهر اصفهان)

عنصر رنگ، يكي از عناصر فراموش‌شده در طراحي فضاهاي شهري است كه مي‌تواند با توجه به اصول، ارزش‌ها، عقايد و ويژگي‌هاي طبيعي و اقليمي، محيطي خوانا و هماهنگ در شهرهاي اسلامي براي شهروندان مهيا كند. متأسفانه رشد سريع پديده شهرنشيني در دهه‌هاي اخير، به‌ويژه در كشورهاي در حال توسعه، چشم‌اندازهاي شهري را به شدت تغيير داده است و صدق اين موضوع در خصوص شهرهاي ايران موجب شده در بهره‌گيري از قابليت‌هاي عنصر رنگ در مبلمان شهري به‌عنوان بخشي از چشم‌اندازهاي مصنوع شهر، دقت لازم به عمل نيايد و بدون هيچ‌گونه برنامه‌ريزي و استاندارد و معياري از آن استفاده شده و در نتيجه، موجب ايجاد سردرگمي و عدم خوانايي مي‌شود. شهر اصفهان به‌عنوان يكي از برجسته‌ترين شهرهاي مركزي ايران، از جمله نمونه‌هايي است كه با حفظ بافت و آثار تاريخي به‌جاي مانده، با گذشت سال‌ها همچنان توانسته از عنصر رنگ در جهت بهبود كيفيت منظر شهري و حفظ و ارتقاي اصالت خويش بهره برد. هدف تحقيق حاضر، شناسايي فاكتورها و كدهاي رنگي بهينه و مطلوب بر مبلمان شهري بوده كه در نمونه موردي حاضر اين فاكتور با تكيه بر فضاهاي شهري نواحي مركزي ايران با فرهنگ مسلط اسلامي، مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش، به روش توصيفي تطبيقي و با بهره‌گيري از متون و اسناد كتابخانه‌اي و همچنين جمع‌آوري اطلاعات در بستر مطالعات ميداني به انجام رسيده است. يافته‌هاي پژوهش كه از طريق شناخت بستر طرح، داده‌هاي آماري و همچنين مقايسه و تحليل كد رنگي دو محور مطالعاتي (محور مسجد حكيم در محله حكيم به‌عنوان بافت قديمي و محور محمدباقر صدر به‌عنوان بافت جديد در شهر اصفهان) و نيز با بهره‌گيري از تجارب موفق داخلي و خارجي و اصول به‌كارگيري رنگ در آنها به‌دست‌ آمده، نشان مي‌دهند وحدت طيف رنگي در عناصر منفرد و متحرك مبلمان شهري، موجب افزايش خوانايي و هويت محيط شده است؛ در حالي كه استفاده از طيف رنگي متنوع براي ساير عناصر مبلماني، موجب مخدوش شدن دو فاكتور خوانايي و هويت نمي‌شود