اثرات توسعه گردشگري ورودي بر توزيع درآمد بين خانوارها و شركت ها

توان درآمدزايي گردشگري باعث شده توسعه آن مورد حمايت سياست گذاران و جوامع ميزبان قرار گيرد. تزريق مخارج گردشگران به اقتصاد مقصد، افزايش درآمد خانوار و شركت ها را به همراه دارد. در اين پژوهش با استفاده از ماتريس حسابداري اجتماعي سال 1390، اثر توسعه بخش گردشگري ورودي بر درآمد خانوارها و شركت ها و توزيع آن ارزيابي شده است. ماتريس حسابداري اجتماعي به گونه اي اصلاح شده است تا بخش گردشگري را به عنوان بخشي واحد در كنار ساير بخش ها در حساب توليد دربرگيرد. همچنين، با به كارگيري رهيافت تحليل مسير ساختاري، مسيرهايي كه اين توسعه بر درآمد خانوارها و شركت ها اثر مي گذارند، شناسايي شده اند. نتايج نشان مي دهد كه شركت ها، خانوارهاي شهري و سپس روستايي به ترتيب بيشترين افزايش درآمد حاصل از توسعه گردشگري را تجربه مي كنند. سهم چهاربرابري خانوارهاي شهري نسبت به روستايي از اين درآمد، حاكي از افزايش شكاف درآمدي در نتيجه رشد گردشگري ورودي است. همچنين بخش اقتصادي حمل و نقل بيشترين سهم را در انتقال درآمد گردشگري به خانوارها و شركت ها داشته و مهم ترين عامل توليد در اين انتقال درآمد به خانوارها و شركت ها به ترتيب نيروي كار و سرمايه است.