الگوي بازاريابي مقصدهاي گردشگري روستايي در ايران

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوي بازاريابي گردشگري روستايي در ايران است. فلسفة پژوهش تفسيرگرايي، رويكرد آن كيفي و استراتژي پژوهش، مطالعه موردي است. در اين پژوهش با استفاده از روش مطالعه چند موردي و رويكرد كثرت‌گرايانه، هفت سازمان از سازمان‌هاي فعال ايران در صنعت گردشگري انتخاب و بررسي شد‌ و در نهايت با هفت نفر از مديران و نخبگان آنان مصاحبه به عمل آمد. در هر يك از شركت‌ها، در راستاي فرايند بازاريابيِ مقصدهاي گردشگري، از روش‌هاي مختلفي مانند: مصاحبه نيمه ساختاريافته، مشاهده و مطالعة اسناد، داده‌هاي مورد نياز جمع‌آوري گرديد. سپس مفاهيم پيشنهادي برآمده از مصاحبه‌ها تحليل شد و در نهايت الگوي پيشنهادي مذكور، پس از مقايسه با مباني نظري پژوهش و تحليل نهائي داده‌هاي حاصل از مصاحبه‌ها، ترسيم گرديد. نتايج نشان مي‌دهد كه الگوي بازاريابي گردشگري روستايي در ايران شامل چهار بعد تحليل محيطي (محيط عمومي و تخصصي)، برنامه‌ريزي بازاريابي (مأموريت، هوشمندي محيطي، ورود به بازار و ايجاد برند روستا/ سازمان)، برنامه ريزي عملياتي (آميخته بازاريابي و شبكه سازي) و پيامدها است كه در راستاي پياده‌سازي عملي اين الگو، توجه و جامع‌نگري به تمامي اين ابعاد ضروري است.