تأثير رهبري برندگرا بر رفتار شهروندي برند در صنعت هتل داري

صنعت هتل داري از زيربناهاي اساسي توسعۀ گردشگري است، كه يكي از نيازهاي مهم مديران هتل ها شناسايي راه هايي برا توسعۀ رفتارهاي منطبق با برند در كاركنان است. اين پژوهش با هدف تعيين تأثير رهبري برندگرا بر رفتار شهروندي برند، با نقش ميانجي تناسب فرد-برند و تعهد به برند انجام شد، كه از نظر روش توصيفي-همبستگي است. جامعۀ آماري را 1005 نفر از كاركنان هتل هاي پنج ستارۀ شيراز تشكيل دادند، كه 278 نفر از طريق روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها، از پرسش نامۀ استاندارد رهبري برندگرا، تناسب فرد-برند، تعهد به برند و رفتار شهروندي برند استفاده شد، كه روايي آن ها از طريق روايي محتوايي و روايي سازه، و پايايي آن ها از طريق آلفاي كرونباخ و پايايي مركب تأييد شد. تحليل داده‌ها از طريق مدل‌يابي معادلات ساختاري به كمك نرم افزارهاي Amosو SPSS انجام شد. نتايج آزمون فرضيه ها نشان دهندة تأثير مستقيم رهبري برندگرا بر رفتار شهروندي برند، تأثير مستقيم رهبري برندگرا بر تناسب فرد-برند، و تأثير مستقيم رهبري برندگرا بر تعهد به برند بود. همچنين نتايج پژوهش نشان داد كه تناسب فرد-برند و تعهد به برند در تأثير رهبري برندگرا بر رفتار شهروندي برند، نقش ميانجي ايفا مي كنند.