بررسي تأثير عملكرد پليس بر احساس امنيت اجتماعي شهروندان و انتخاب سبك زندگي در جامعه (مورد مطالعه شهر تهران)

زمينه و هدف: با توجه به كاركرد پليس در برقراري امنيت و مشاركت در زندگي روزمره مردم اين سوال مطرح مي شود كه تأثير عملكرد پليس در ايجاد احساس امنيت اجتماعي شهروندان و ارتباط آن با سبك هاي زندگي مردم چگونه است و چه نسبتي بين حضور پليس و رفتارهاي روزمره و دغدغه هاي جامعه وجود دارد. روش: تحقيق حاضر با مروري بر تعاريف مختلف سبك زندگي و عملكرد پليس سعي مي نمايد فرضيه ارتباط حضور پليس با سبك مختلف زندگي (مبتني بر احساس امنيت)را بررسي كند و به شيوه پيمايشي ارتباط بين عملكرد پليس و سبك هاي زندگي را بسنجد كه در نهايت با طرح پرسش از ابعاد سبك زندگي و ارتباط پليس با هر يك از اين ابعاد فرضيه اصلي تحقيق در باب تغيير سبك زندگي و حضور پليس تاييد مي شود. بدين صورت كه آزمودني ها از بين افراد 25 تا 60 سال ساكن شهر تهران اتنخاب شده اند كه به صورت نمونه گيري تصادفي با اجراي پرسشنامه محقق ساخته مورد پژوهش قرار گرفتند. پس از همتاسازي به دو گروه 192 نفره(گواه و آزمايش) تقسيم شدند. از گروه گواه فقط پيش آزمون و پس آزمون گرفته شد و از گروه آزمايش، علاوه بر پيش آزمون، به مدت 50 روز عملكرد پليس تهران بزرگ در سه حوزه اصلي (گشت هاي انتظامي و پيشگيري، پليس 110، پليس راهور) و در محلات گروه آزمايش به صورت فزاينده اي تغيير داده شد (مضاعف كردن عملكرد محسوس) كه پس از انجام پس آزمون، اين تغييرات در بعد رضايتمندي از عملكرد پليس(86 درصد) و تغيير سبك زندگي اجتماعي مبتني بر افزايش ميزان احساس امنيت ايجاد شده (87 درصد)كاملا ملموس و رضايت بخش بوده است.