رابطه دينداري و رسانه‌ هاي جمعي با احساس امنيت در شهر زاهدان

زمينه و هدف: امنيت و مفهوم احساس امنيت به عنوان موضوعي حياتي و مهم، متغيري چندبعدي است كه بيشتر از هر دوره اي در عصر حاضر به عنوان يكي از نيازهاي اساسي براي زندگي بشر به شمار مي رود. اين مفهوم داراي دو وجه عيني و ذهني است كه در اين تحقيق هدف اصلي بررسي بعد ذهني، يعني همان احساس امنيت در بين شهروندان شهرستان زاهدان و ارتباط آن با دينداري و رسانه‌هاي جمعي و برخي از متغيرهاي زمينه‌اي بوده است. روش: روش تحقيق در پژوهش حاضر، از نوع پيمايشي است. ابزار جمع آوري داده ها نيز پرسشنامه محقق ساخته است. جمعيت آماري تحقيق را شهروندان ساكن شهر زاهدان تشكيل مي‌دهند و براي انتخاب افراد نمونه، از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي متناسب با حجم (PPS)، استفاده گرديد. حجم نمونه شامل 384 نفر بود. نتيجه گيري: يافته‌هاي تحقيق نشان‌دهنده همبستگي مثبت و معنادار ميان ميزان دينداري و ميزان احساس امنيت است؛ اما در مورد رابطه ميزان استفاده از وسايل ارتباط‌جمعي و احساس امنيت، ميزان استفاده از وسايل ارتباط‌جمعي با ابعاد احساس امنيت (مالي، نواميس و اخلاقي)، رابطه معني‌داري دارد. البته اين تأثير در دو بعد مالي و اخلاقي مستقيم و در بعد نواميس، معكوس است. اما به‌صورت كلي در همه ابعاد فرضيه فوق مبني بر تأثير ميزان استفاده از وسايل ارتباط‌جمعي بر احساس امنيت، تأييد نمي‌شود. نتايج رگرسيون چندگانه نيز حاكي از آن است كه متغيرهاي مستقل در مجموع 10.9 درصد از تغييرات متغير وابسته (احساس امنيت) را تبيين مي كنند.