تأثير تمرين خود مختاري بر انگيزۀ ورزشي و حمايت خودمختاري ادراك شده در دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر افزايش كارايي كلاس هاي تربيت بدني در ترغيب دانش آموزان به فعاليت هاي بدني بيرون آموزشگاهي بود. براي اين منظور، نمونۀ 100 نفري دانش آموزان پسر از طريق نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. با توجه به هدف كلي پژوهش از دانش آموزان خواسته شد قبل و بعد از تمرينات به سه پرسش نامه انگيزش ورزشي، حمايت خودمختاري ادراك شده در زمينۀ ورزش و پرسش نامۀ قصد شركت در فعاليت بدني، پاسخ دهند. كل دورۀ تمريني 10 هفته بود كه همزمان با ساعات درسي تربيت بدني مدرسه اجرا شد. نتايج تحليل چند متغيره كوواريانس نشان داد افرادي كه پروتكل تمريني را به صورت خودمختار تمرين كرده بودند داراي انگيزش بيشتري بودند و از زنگ تربيت بدني لذت بيشتري نسبت به ديگر دانش آموزان برده بودند. به طور كلي مي توان گفت استفاده از روش خودمختاري، بيشتر مواقع باعث مي شود دانش آموزان از درس تربيت بدني حداكثر لذت را ببرند و ترغيب شوند در كلاس هاي سازمان يافته فعاليت بدني خارج از آموزشگاه شركت كنند