اثر هشت هفته تمرين هوازي بر ويژگي هاي روان شناختي دختران دانش آموز

حوادث طبيعي از جمله زلزله و پيامدهاي ناشي از آن همواره زندگي انسان‌ها را در معرض خطر قرار داده است و باعث مي شود تا فشارهاي رواني ،كه از مخرب ترين نيروهاي مؤثر بر انسان به شمار مي آيد، به شكل چشم گيري افزايش يابد و زندگي انسان را دچار اختلال سازد. بنابراين هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي بر اضطراب، افسردگي و پرخاشگري دختران دبيرستاني زلزله زده شهر سرپل ذهاب بود. بدين منظور، تعداد 30 دانش‌آموزان دختر دبيرستاني شهرستان سرپل ذهاب به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. اين افراد به طور تصادفي به دو گروه 15 نفره تمرين هوازي و كنترل تقسيم شدند. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسشنامه اضطراب بك، پرسشنامه افسردگي بك و پرسشنامه پرخاشگري بود. در بخش آماري از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي تكراري با طرح 2×2 استفاده شد. همچنين از آزمون t وابسته براي بررسي اثر تمرين از پيش به پس آزمون استفاده شد. يافته ها نشان داد هشت هفته تمرين هوازي باعث كاهش معناداري در سطوح اضطراب، افسردگي و پرخاشگري (P 0.001) در گروه تمرين شد. اما، در گروه كنترل تغيير معناداري مشاهده نشد. در نهايت مي‌توان بيان كرد يك دوره هشت هفته اي تمرين هوازي سبب بهبود اضطراب، افسردگي و پرخاشگري در دانش آموزان دختر پس از تجربه يك زمين لرزه شديد خواهد شد.