ارتباط خودكارآمدي ورزشي با اضطراب رقابتي دانشجويان ورزشكار: نقش واسطه‌اي راهبردهاي مقابله‌اي

هدف از پژوهش حاضر تبيين روابط ساختاري بين خودكارآمدي ورزشي با اضطراب رقابتي ورزشكاران با توجه به نقش واسطه اي راهبردهاي مقابله اي تكليف مدار و هيجان مدار بود. پرسش نامه هاي خودكارآمدي ورزشي، راهبردهاي مقابله اي و اضطراب رقابتي بين ۲۰۰ ورزشكار داوطلب رشته هاي مختلف انفرادي و تيمي توزيع گرديد. جهت تعيين روابط ميان متغيرها از روش مدل سازي مسيري-ساختاري و نرم افزار پي ال اس۲ استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد علاوه بر ارتباط معنا دار بين خودكارآمدي ورزشي با اضطراب رقابتي در مسير مستقيم، خودكارآمدي ورزشي به طور غير مستقيم و به واسطه تاثير گذاري بر راهبردهاي مقابله اي انتخاب شده از طرف ورزشكار موجب تعديل اضطراب رقابتي ورزشكاران مي شود. بررسي دقيق تر مدل حاكي از آن است كه مسير غير مستقيم خودكارآمدي ورزشي به راهبردهاي تكليف مدار به اضطراب رقابتي با ضرايب مسير بالاتر و شاخص تي بزرگتر، مسير قوي تر براي تبيين نقش واسطه اي راهبردهاي مقابله اي در ارتباط بين خودكارآمدي ورزشي و اضطراب رقابتي است.