ارزيابي ناهنجاري سيستم شنيداري در كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با استفاده از پتانسيل‌هاي وابسته به رويداد مغزي (ERPs)

اوتيسم يك بيماري عصبي رشدي شامل اختلال در تعامل و ارتباطات اجتماعي و رفتار تكراري يا كليشه اي است. در تعدادي از كودكان مبتلا به اوتيسم (تندكار) ميزان حساسيت به تحريك‌هاي صوتي بسيار بيش‌تر از حد نرمال و در بعضي ديگر از اين كودكان (كندكار) اين حساسيت كم‌تر از حد نرمال است. هدف پژوهش حاضر ارائه‌ي راه كاري براي ارزيابي سيستم شنيداري كودكان تندكار وكندكار با استفاده از پتانسيل هاي وابسته به رويداد مغزي (ERPs) است. سيگنال‌ مغزي از 10 كودك مبتلا به اوتيسم (2 دختر) با ميانگين سني 7.7 سال و انحراف استاندارد 2.31 سال اخذ شده است. به منظور ثبت ERP، 2000 تحريك شنيداري بر اساس الگوي منفي‌گرايي عدم انطباق (MMN) براي شركت كنندگان پخش شده است. اين تحريك‌ها شامل 1600 تحريك استاندارد با فركانس 1000 هرتز، تحريك انحرافي با فركانس 1300 هرتز و تحريك نويز با فركانس‌هاي 500، 1000، 1500 و 2000 هرتز مي باشد. به منظور تحليل داده‌ها، 18 ويژگي‌ زماني در هر سه نوع تحريك (استاندارد، انحرافي و نويز) از مولفه‌هاي ERP استخراج شده و در نهايت ويژگي‌هاي معني دار برگزيده شده است. بر اساس نتايج حاصل از تحريك‌هاي انحرافي، افزايش معني داري در مجموع ناحيه‌ي مثبت كانال Pz (0.028=p) در گروه تندكار نسبت به گروه كندكار مشاهده شده است. هم‌چنين در تحريك‌هاي نويز، افزايش معني داري در مجموع ناحيه‌ي مثبت كانال C4 (0.028=p) و مجموع ناحيه‌ي مثبت كانال Pz (0.009=p) در گروه كندكار نسبت به گروه تندكار مشاهده شده است. در نتيجه در كودكان مبتلا به اوتيسم تندكار، هنگام مواجهه با صداهاي انحرافي، فعاليت نوروني در ناحيه‌ي آهيانه اي افزايش يافته، اما در كودكان مبتلا به اوتيسم كندكار، هنگام مواجهه با صداهاي نويز، افزايش فعاليت نوروني در نواحي مركزي و آهيانه اي رخ داده است. بنابراين روش ارائه شده در اين مقاله در ارزيابي كودكان طيف اوتيسم از نظر ميزان حساسيت به حس شنوايي سودمند است.