تشخيص اختلال دوقطبي مبتني بر ارتباطات عمل‌كردي مغز با استفاده از تصويربرداري تشديد مغناطيسي عمل‌كردي در حالت استراحت

تشخيص به موقع و صحيح اختلال دوقطبي (BD) و متعاقب آن انجام فرايندهاي درماني، براي جلوگيري از پيش‌رفت و وخيم شدن اين بيماري ضروري است. اگر چه استفاده از داده‌هاي مبتني بر تصويربرداري تشديد مغناطيسي عمل‌كردي در حال استراحت (rsfMRI) و ويژگي‌هاي استخراج شده از آن‌ها ممكن است نقش موثري در تشخيص اختلال دوقطبي داشته باشد، اما تا كنون تحقيقات اندكي روي تشخيص افراد مبتلا به BD به كمك rsfMRI صورت گرفته و نتايج به دست آمده نيز از صحت بالايي برخوردار نبوده است. در اين تحقيق يك روش جديد مبتني بر ارتباطات عمل‌كردي براي تشخيص BD I ارائه شده است. براي اين منظور با استفاده از ارتباطات عمل‌كردي بر پايه‌ي دانه، چهار ناحيه‌ي PCC، dlPFC، amygdala و sgACC به ترتيب به عنوان نماينده‏هاي شبكه‌ي DMN، FPN و SN در نظر گرفته شده تا ارتباطات عمل‌كردي ميان آن‏ها و ساير نواحي مغز محاسبه گردد. پس از محاسبه‌ي ارتباطات عمل‌كردي براي هر فرد، با استفاده از آستانه‌گذاري مقدار t ويژگي‏هاي مفيدتر انتخاب شده و سپس با يك ماشين بردار پشتيبان (SVM) و روش اعتبارسنجي متقابل LOOCV و تنها با استفاده از چهار ويژگي تركيبي، طبقه‏بندي افراد سالم و افراد داراي اختلال BD I انجام شده است. نتايج روش پيشنهادي روي داده‌هاي rsfMRI مربوط به 49 فرد سالم و 34 فرد مبتلا به BD I مورد استفاده قرار گرفته و صحت طبقه‌بندي بيش از 90% حاصل شده است. هم‌چنين در بررسي ارتباطات عمل‌كردي بين چهار ناحيه‏ي مذكور و ساير نواحي مغز در افراد مبتلا به BD I نسبت به افراد سالم كاهش معني‌داري در ارتباطات مشاهده شده است.  ناحيه‌هاي Ag و OFC (با دانه‏ي PCC)، ACC (با دانه‏‏هاي dlPFC و amygdala) و ITG (با دانه‏ي sgACC) در افراد داراي اختلال بيش‌ترين افت ارتباطات عمل‌كردي را با چهار ناحيه‏ي مذكور داشته‌اند كه اين نتايج با نتايج تحقيقات پيشين در اين زمينه سازگار مي‌باشد.