تأثير ارتفاع ساختمان‌هاي متقابل بر جريان هوا و توزيع آلاينده‌ها در خيابان‌هاي باريك و عميق شهري در شرايط وقوع پديدۀ غبار- مه

در اين مقاله، شبيه‌سازي جريان هواي اتمسفري (هوا، ريز ذرات، غبار وآلاينده‌هاي وسايل نقليه) به‌منظور بررسي ميدان جريان (حركت ذرات پخش آلايند‌گي‌ها) و انتقال حرارت (هدايت، جابه‌جايي و تشعشع) درون خيابان‌هاي باريك و عميق (دره‌هاي شهري) انجام شده است. مطالعۀ عددي براي چهار ساعت مختلف از روز (10 صبح، 1 بعد از ظهر، 4 بعد از ظهر و 8 شب) انجام شده است. هدف اين است كه وضعيت آب‌وهوايي موجود در دره‌هاي شهري را مورد بررسي قرار داده و متغيرهاي فيزيكي مؤثر بر اين واحدها، نظير جهت‌گيري و هندسۀ خيابان‌ها، ارتفاع ساختمان‌هاي متقابل، جريان هوا، انتقال حرارت و ساير موارد را با استفاده از روش‌هاي ديناميك سيالات محاسباتي مورد ارزيابي قرار داد. با استفاده از نتايج كار حاضر مي‌توان به ساختار شهري ايده‌آلي دست يافت كه از سازگاري بيشتري با محيط زيست برخوردار باشد. طبق نتايج، در تمامي ساعت‌ها و ماه‌هاي مورد بررسي، انتقال حرارت جابه‌جايي طبيعي براي جريان سيال در برابر جابه‌جايي اجباري ناچيز بوده و عمده حركت جريان سيال و آلاينده‌ها به‌واسطۀ سرعت باد در ورودي و سرعت پخش آلاينده‌هاست؛ به‌طوري كه هرچه سرعت باد در بالاي ساختمان پشت به باد نسبت به سرعت ورود آلاينده‌ها بيشتر باشد، غلظت آلايندگي در ناحيۀ بين دو ساختمان بيشتر است. دره‌هايي كه در آن‌ها ساختمان پشت به باد كوتاه‌تر است و در كل ارتفاع هر دو ساختمان متقابل نسبت به عرض و طول خيابان كم است، كمترين غلظت آلايندگي را در سطح اشغال‌شدۀ عابران پياده دارا هستند.