شاخصي جديد براي ارزيابي كمي تاب‌آوري شبكۀ توزيع در حضور منابع توليد پراكنده

تاب‌آوري به‌صورت توانايي سيستم براي حفظ يك سطح قابل قبول از عملكرد در برابر يك اغتشاش شديد و بازگشت در يك دورۀ زماني مناسب تعريف مي‌شود. بروز شرايط نامساعد آب‌وهوايي و حوادث طبيعي همواره منجر به تحميل خسارات و خاموشي‌هاي گسترده در سطح شبكه‌هاي توزيع شده است؛ كه تعداد و شدت اين رخدادها در سال‌هاي اخير اغلب رو به فزوني بوده است. لذا ارزيابي تاب‌آوري شبكه و توانايي بازگشت‌پذيري آن در مقابله با شرايط نامساعد جوي، كاهش ميزان تأثيرپذيري شبكۀ توزيع برق در مقابل رخداد حوادث قهري مي‌بايستي جزو اولويت‌هاي برنامه‌ريزي براي طراحي و بهره‌برداري از شبكه قرار گيرد. در اين مقاله، در ابتدا مفهوم تاب‌آوري و مشخصه‌هاي آن تعيين و در ادامه با مدل‌سازي حوادث طبيعي متداول مانند سيل و طوفان، به معرفي شاخص جديد براي ارزيابي تاب‌آوري در شبكه‌هاي توزيع در حضور منابع توليد پراكنده پرداخته شده است. مدل پيشنهادي ارائه‌شده براي ارزيابي كمي تاب‌آوري بر روي يك شبكۀ نمونۀ واقعي اعمال شده و در نهايت تأثير منابع توليد پراكنده بر روي تاب‌آوري شبكۀ توزيع با استفاده از اين شاخص مورد مطالعه قرار گرفته است.