پديد آورندگان :
پيشنمازي، محدثه فاقد وابستگي سازماني , تبيك، محمدتقي دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران , براتي سده، فريد دانشگاه قرآن و حديث - گروه روان شناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
بازسازي ديني , توبه , مداخلة رواني معنوي , احساس گناه ديني , سلامت رواني
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر دو هدف عمده داشت: نخست، طراحي يك مداخلۀ كوتاه‌مدت رواني ـ معنوي مبتني بر الگويِ بازسازي ديني با محوريت احساس گناه ديني، و دوم، بررسي اثربخشي آن بر مؤلفه‌هاي سلامت رواني افرادِ داراي احساس گناه ديني. 14 نفر داوطلب در اين پژوهش شركت كردند. مشاركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي در گروه آزمايش يا گواه قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش مداخلۀ بازسازي ديني را در 4 جلسه دريافت كردند و به همراه گروه گواه مقياس‌هاي مورد نظر را در سه مقطع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري چهار‌هفته‌اي پر كردند. متغيرهاي اين پژوهش با مقياس 42 گويه‌اي آسايشِ روان‌شناختي، مقياس DASS، مقياس وسواس ديني، و مقياس كمال‌گرايي ديني ارزيابي شد. پژوهش حاضر دو فرضيۀ اصلي داشت. نخست اينكه، مشاركت‌كنندگان در گروه آزمايش در مؤلفه‌هاي احساس گناه و سلامت رواني، بهبود بيشتري را نسبت به گروه گواه خواهند داشت؛ و دوم اينكه، تأثير روان‌شناختي مداخلۀ حاضر دست‌كم تا چهار هفته باقي خواهد ماند. براي آزمون اين فرضيه‌ها از آزمون‌هاي تحليل كوواريانس تك‌متغيره، چند متغيره و تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر استفاده شد. طبق يافته‌ها، مشاركت‌كنندگان گروه آزمايش در اغلب مؤلفه‌هاي سلامت رواني بهبود بيشتري داشتند و اين بهبود تا چهار هفته ادامه پيدا كرد. همچنين، يافته‌ها نشان داد كه مداخلۀ حاضر از نظر متخصصان روايي محتوايي قابل قبولي دارد و مشاركت‌كنندگان نيز ارزيابي مناسبي از محتواي جلسات و امكان اجراي آن دارند.
چكيده لاتين :
The present research had two main goals: first, designing a short psycho-spiritual intervention based on a pattern of Religious Reconstructing Model and focused on religious guil; and secondly, assessing its effectiveness on the components of mental health of individuals with religious guilt. 14 volunteers participated in this study. The participants were randomly assigned to a treatment or a control condotion. The members of the experimental group received religious reconstructing intervention in 4 sessions and together with the control group, completed the scales in three stages: pretest, post-test and a four-week follow-up. The variables of this research were evaluated with a 42-item scale of psychological well-being, DASS scale, religious obsession scale, and religious perfectionism scale. This research had two main hypotheses: first, the participants in the experimental group will have more improvement than the control group in the components of guil and mental health, and secondly, the psychological impact of the current intervention will remain at least for four weeks. To test these hypotheses, the researchers used univariate covariance test, multivariate analysis test, and repeated measures ANOVA. According to the findings, the participants in the experimental group have been more improved regarding the mental health components, and this improvement lasted for four weeks. Also, the findings showed that the present intervention - from the viewpoint of experts - has an acceptable content validity, and the participants also have an appropriate assessment of the content of the sessions and the feasibility of implementing them.
