ارايه يك مدل ساختاري كامل از عضله اسكلتي با درنظرگرفتن اثر گيرنده هاي دوك عضلاني و گلژي تاندون

در اين مطالعه سعي بر آن است كه مدل كاملي از عضله اسكلتي ارايه شود؛ با اين هدف كه گوياي رفتار آن به طور دقيق باشد. اين مدل با در نظر گرفتن نقش گيرنده‌هاي حسي دوك عضلاني و گلژي تاندون در عملكرد عضله ارايه مي‌شود. دوك عضلاني و گلژي تاندون به ترتيب اطلاعاتي در مورد تغييرات طول و نيروي عضله توليد مي‌كنند. اين داده ها سپس به مغز و نخاع ارسال شده و آنها را از وضعيت فعلي عضله مطلع و در ارسال فرامين حركتي براي عضله كمك مي كنند. در اين مطالعه تركيب تطبيقي آوران هاي دوك و گلژي، با توجه به تغيير در سطح فعاليت آنها و نيروي توليد شده در عضله در شرايط مختلف عملكردي، پيشنهاد شده است. درنظر گرفتن بازخوردهاي كنترلي آورانها در مدلسازي ارايه شده مي تواند رفتار مطلوب و دقيق عضله را تحت بارهاي مختلف ارايه و محدوديت هاي مدل هاي پيشين را برطرف كند. نتايج مدل پيشنهاد شده با توجه به مدلسازي دقيق گيرنده‌هاي حسي و اجزاي مختلف عضله اسكلتي، با نتايج تجربي مطابقت داشته است. اين مدل مي‌تواند براي پيشگويي رفتار عضله در شرايط مختلف عملكردي، جلوگيري از آسيب‌هاي سيستم عصبي-عضلاني و همچنين طراحي عضلات مصنوعي و پروتزهاي مختلف به كار رود.