بررسي روش‌هاي مديريت و بازيافت زباله‌هاي روبه رشد الكترونيكي با تاكيد بر فرآيندهاي سازگار با محيط زيست

زباله هاي الكترونيكي (Ewaste) شامل دستگاه هاي الكتريكي يا الكترونيكي منسوخ شده هستند. بازيافت زباله هاي الكترونيكي از نظر حفاظت از منابع و محيط زيست يك موضوع مهم است. در حال حاضر، سالانه نزديك به 1.3 ميليارد تن زباله در سراسر جهان توليد مي شود كه انتظار مي رود تا سال 2025 به 4.3 ميليارد تن در سال افزايش يابد. پيش بيني شده است كه توليد زباله هاي الكتريكي از رايانه هاي قديمي 500درصد طي يك دهه افزايش يابد و در سال 2020 در مقايسه با سال 2007، تلفن هاي همراه دور انداخته شده تقريباً 18 برابر بيشتر خواهد شد. شناخت و درك اجزاي مختلف زباله هاي الكترونيكي به بازيافت مؤثرشان كمك مي كند. تجهيزات الكترونيكي پيشرفته شامل تقريباً 60 عنصر مختلف شامل مواد با ارزش و خطرناك است. مهمترين اجزاي ارزشمند زباله هاي الكتريكي، مدارهاي چاپي (PCBs) هستند كه به غير از فلزات باارزش، حاوي مواد خطرناك بسياري مي باشند. براي جلوگيري از مسموميت انسان و محيط زيست، تجزيه و تحليل ويژگي ها و تركيبات مواد مختلف در زباله هاي الكترونيكي و تعيين نحوه مديريت مجدد آن ها از طريق فرآيندهاي زيست محيطي سالم، امري ضروري به حساب مي آيد. در اين مقاله، به طرح كلي مشكلات EWastelands شامل دسته بندي زباله هاي الكترونيكي، تركيبات آن، مديريت و فرآيندهاي بازيافتي مختلف و سازگار با محيط زيست و توجه به استخراج فلزات با ارزش اشاره مي شود. با وجود تلاش هاي بسياري كه براي توسعه فناوري بازيافت شده است؛ اما به دليل پيچيدگي سامانه زباله هاي الكترونيكي، اين فناوري همچنان داراي معايب بسياري است. بنابراين در ادامه، درباره معايب هر فرآيند از نظر مشكلات فني و درجه حفاظت از محيط زيست نيز بحث مي شود.