ارائه مدل تركيبي زمان‌بندي وظايف براساس الگوريتم تطبيقي پويا و ژنتيك در محيط رايانش ابري

رايانش ابري مفهومي است كه اخيراً در دنياي فناوري اطلاعات معرفي شده كه محيطي را براي به اشتراك‌گذاري منابع فراهم مي‌نمايد. در محيط رايانش ابري يك سيستم زمانبندي كارا و مؤثر، نقش كليدي دارد و در ميزان موفقيت آن محيط بسيار تعيين‌كننده مي‌باشد. از اين‌رو مسأله‌ زمان‌بندي وظايف در رايانش ابري، مسأله‌‌اي بسيار مهمي محسوب مي‌شود كه سعي دارد يك زمان‌بندي بهينه براي اجراي وظايف و تخصيص منبع بهينه مشخص نمايد. اين پژوهش با هدف ارائه رويكردي جديد براي بهينه‌سازي زمان‌بندي وظايف براساس تركيبي از الگوريتم تطبيقي پويا و الگوريتم ژنتيك در محيط رايانش ابري انجام گرفته است. مدل تركيبي، با هدف پوشش‌دادن نقاط ضعف دو الگوريتم ژنتيك و زمان‌بندي تطبيقي پويا، ارائه شد كه به موجب آن ضعف الگوريتم ژنتيك يعني سرعت عمل پايين، با ايجاد يك راه‌حل اوليه مناسب برطرف گرديد و همچنين ضعف الگوريتم زمان‌بندي تطبيقي پويا كه همانا به دام افتادن در جواب‌هاي محلي است، با استفاده از الگوريتم بهينه‌سازي تكاملي پوشش داده شد. در مدل پيشنهادي نخست الگوريتم تطبيقي پويا با تكنيك جستجوي منابع مورد نياز به كمك درخت كي‌دي و بازيابي داده‌ها به صورت موازي توانسته است در زمان بسيار خوبي جواب مناسبي براي مسأله‌ي زمان‌بندي پيدا كند، كه به‌عنوان جواب اوليه به الگوريتم ژنتيك سپرده شد و الگوريتم ژنتيك نيز به جستجوي بهينه مي‌پردازد. در نتيجه الگوريتم نهايي حاصل از تركيب اين دو، توازن بار بهتري براي منابع ابري در مدت زمان نسبتاً قابل قبول ارائه مي‌دهد.