رابطه سركوبي هيجاني و خودمهارگري با نشانه هاي بيماري

زمينه: پژوهش هاي متعددي به بررسي رابطه‌ مكانيسم‌هاي دفاعي و وضعيت سلامت جسماني و رواني پرداخته اند. اما پيرامون رابطه سركوبي هيجاني و خودمهارگري با نشانه هاي بيماري شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه پردازش و سركوبي هيجاني و نيز خودمهارگري با نشانه هاي بيماري و تمايز نوع رابطه آنهاست. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي كاربران تلگرام ساكن تهران در پاييز ۱۳۹۶ بود. نمونه اين پژوهش ۲۵۰ كاربر تلگرام ساكن تهران (۱۴۵ زن و ۱۰۵ مرد) در پاييز ۱۳۹۶ بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس پرسشنامه هاي سازش يافتگي واينبرگر (۱۹۹۰)، پردازش هيجاني بيكر (۲۰۱۰)، خودمهارگري تانگني (۲۰۰۴) و خودسنجي نشانه هاي بيماري بارتون (۱۹۸۹) را تكميل كردند. در نهايت داده‌هاي مطالعه‌ حاضر با استفاده از روش‌هاي ضريب‌ همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه گام‌به‌گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان دادند كه نشانه هاي بيماري با بازداري و دفاعي بودن و نيز خودمهارگري رابطه معكوس و با پريشاني، فرونشاني، هيجانات تنظيم نشده، تجربه هيجاني ضعيف، علائم هيجانات پردازش نشده و اجتناب رابطه مستقيم دارد (0/01 P). سه زيرمقياس تجربه هيجاني ضعيف، علائم هيجانات پردازش نشده و پريشاني داراي قدرت پيش‌بيني كنندگي نشانه هاي بيماري اند (0/01 P). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش بر رابطه اخلال در پردازش هيجاني و نشانه هاي بيماري صحه گذاشتند و نقش سركوبي و خودمهارگري با توجه به ساختار معنايي آنها مورد بحث قرار گرفتند. مثبت بودن رابطه دو زيرمقياس بازداري و دفاعي بودن و نيز خودمهارگري با نشانه هاي بيماري حاكي از اين است كه تمايز سركوبي از خودمهارگري تنها با استفاده از مقياس هاي خودگزارشي امكان پذير نيست.