پيش بيني سازگاري با سرطان در محيط خانوادگي براساس سبك‌هاي دلبستگي، سخت كوشي و حمايت اجتماعي

زمينه: مطالعات متعددي به پيش بيني سازگاري با سرطان و بررسي سبك هاي دلبستگي، سخت كوشي و حمايت اجتماعي در بيماران مبتلا به سرطان پرداخته اند. اما پژوهشي كه به پيش بيني سازگاري با سرطان در محيط خانوادگي براساس سبك هاي دلبستگي، سخت كوشي و حمايت اجتماعي پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: پيش بيني سازگاري با سرطان در محيط خانوادگي براساس سبك هاي دلبستگي، سخت كوشي و حمايت اجتماعي بود. روش: پژوهش از نوع توصيفي - همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه مردان و زنان 6818 سال مبتلا به سرطان مراجعه كننده به كلينيك انكولوژي در سال 9796 شهر اصفهان بودند. تعداد 203 بيمار مبتلا به سرطان كه تحت درمان هاي پزشكي و در مرحله تحت شيمي درماني بودند، به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه هاي سبك هاي دلبستگي هازن و شيور (1987)، پرسشنامه سخت كوشي (بارتون، اورسانو، رايت و اينگراهام، 1989)، پرسشنامه حمايت اجتماعي (زيمت و دالم، 1988) و پرسشنامه سازگاري رواني اجتماعي با بيماري‌ها (دروگتيس و دروگتيس، 1990). تحليل داده ها با استفاده از روش هاي ضرايب همبستگي پيرسون، تحليل هاي رگرسيون سلسله مراتبي انجام شد. يافته ها: سازگاري با سرطان در محيط خانوادگي توسط متغيرهاي سخت كوشي، سبك‌هاي دلبستگي و حمايت اجتماعي قابل پيش بيني است و سخت كوشي، سبك دلبستگي ايمن و حمايت اجتماعي در سازگاري با سرطان همبستگي مثبت و معناداري داشت (P 0/05). نتيجه گيري: سخت كوشي، دلبستگي ايمن و حمايت اجتماعي، منابع مهم سازگاري با سرطان در محيط خانوادگي بودند.