مقايسه اثربخشي درمان مواجهه و جلوگيري از پاسخ و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه گروهي بر كاهش شدت علائم بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري - عملي

زمينه: تحقيقات متعددي پيرامون تأثير دو درمان مواجهه و جلوگيري از پاسخ و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افسردگي و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به وسواس فكري _عملي انجام شده است اما در رابطه با مقايسه تأثير اين دو درمان با يكديگر بر كاهش شدت علائم بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري - عملي شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: مقايسه اثربخشي درمان مواجهه و جلوگيري از پاسخ و درمان پذيرش و تعهد به شيوه ي گروهي بر كاهش شدت علائم بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري عملي بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود، جامعهآماري شامل كليه بيماران اختلال وسواس فكري عملي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان شيراز در سال 1397 بود. 60 نفر به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه (20 نفري) دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل جايگزين شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: آزمون وسواس اجبار مادزلي: هاجسون و راچمن (1977)، جلسات درماني تعهد و پذيرش (نريماني و همكاران، 1395) و جلسات درماني مواجهه سازي و پيشگيري از پاسخ (نريماني و همكاران، 1395). داده‌هاي پژوهش با استفاده از تحليل كواريانس تحليل شد. يافته ها: در تمام علائم اختصاصي (آلودگي، بررسي، شك و ترديد و كنترل تكانه) بين گروه ها در پس آزمون تفاوت معنادار وجود داشت. هر دو گروه درماني نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري را نشان دادند. اماگروه درماني درمان مواجهه و جلوگيري از پاسخ، نسبت به مداخله اكت كاهش بيشتر و معناداري را داشته است (P 0.001). نتيجه گيري: دو درمان، مواجهه و جلوگيري از پاسخ و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد علايم بيماران مبتلا به وسواس فكري عملي را كاهش دادند.