برداشت‌هاي سياستي و اجرايي از اصل 15 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

هويت يك مسأله پيچيده و چند لايه است به‌ويژه هويت در جامعه ايراني كه به دلايل مسائل تاريخي و حضور در گذرگاه مهم جهان از پيچيدگي بالاتري برخوردار است. بعد زباني به‌عنوان بخش مهمي از هويت ايرانيان است كه در اصل 15 قانون اساسي مورد توجه قانون‌گذاران بوده است. تفاسير غيرهمگون با هويت و همبستگي ملي از اين اصل، ضرورت تبيين كامل از اين اصل را نشان مي‌دهد. بر اين اساس نوشتار حاضر با اتخاذ رهيافت منشأگرايي (تركيب متن‌گرايي و مؤلف‌گرايي) و جامعه‌شناسي تاريخي نسبت به تبيين اصل 15 قانون اساسي اقدام نموده و از گذر اين تفسير، برداشت‌هاي سياستي و اجرايي متناسب با آن استخراج كرده است. اصطلاحات و عباراتي مانند مشترك، رسمي، زبان‌هاي محلي و قومي و ادبيات با استفاده از رويكرد منتخب در اين نوشتار تبيين شده است. مهم‌ترين نكته تحليلي اصل 15 قانون اساسي، اصالت خط و زبان فارسي است كه هم تفسير اصل و هم برداشت‌هاي آن بايد با رعايت اين نكته صورت پذيرد.