آنچه كيفيت كشورداري را تهديد مي‌كند: بدتصميمي، بي‌تصميمي، تصميم‌گيري تأخيري

سرنوشت هر كشوري در پرتو تصميم‌هايي رقم مي‌خورد كه حاكمان، خط‌مشي‌گذاران، مديران و كارشناسان نظام حكمراني و مديريتي آن كشور اتخاذ مي‌كنند. قانون اساسي يا قوانين مادر هر مملكتي، زيرساخت خط‌مشي‌هاي ملي آن مملكت است كه بر اساس انواعي از تصميم‌هاي راهبردي و عملياتي هستي مي‌يابند. برخي از اين تصميم‌ها صبغه حكمراني (راهبري) دارند و برخي‌ها حامل محتواي مديريتي يا عملياتي هستند. اين دو تصميم مهم به ترتيب به وسيله حاكمان (خط‌مشي‌گذاران و كشورداران) و مديران دولتي اتخاذ مي‌شوند. بر اين اساس «كيفيت كشورداري» و «مديريت ملك و مملكت» به كيفيت اين تصميم‌ها بستگي دارد. در اين ميان تصميم‌هاي راهبردي ملي كه شالوده تك‌تك تصميم‌هاي روزمره نظام راهبري و اداري هر كشوري است اهميتي دوچندان دارد. بر اين اساس اتخاذ «تصميم‌هاي راهبردي بد»، «معطل گذاشتن تصميم‌هاي راهبردي ملي» و درنهايت «اتخاذ با تأخير تصميم‌هاي راهبردي» سرنوشت كشورداري حال و آينده هر كشوري را تهديد مي‌كند. در اين مقاله، سه‌گان فوق مورد بررسي، دلالت‌هاي آن براي كشورداري ايران احصا، مختصات تصميم‌هاي خوب ملي تشريح و پژوهش‌هاي آتي مورد نياز در اين زمينه مورد بحث قرار داده خواهد شد.