خوانش لاكاني رشد رواني سوژه در مجموعه داستان آبي ماوراي بحار مندني پور

Lacanian Reading of “The Mental Development of The Subject” in the Story Collection of Mandanipour’s The Ultramarine Blue

از آنجايي كه نظريه روانكاوي لاكان به عنوان يكي از گونه هاي تفسير و هم نظريه اي در باب زبان، هويت و سوژه در زمينه مطالعات ادبي تاثير بسزايي داشته است؛ اين جستار بر آن است تا داستان هاي كوتاه آبي ماوراي بحار مندني پور را به عنوان يكي از متن هاي باز و قابل تاويل از منظر اين نقد تحليل و بررسي كند. نتايج نشان مي دهد در تاريك ترين بخش هاي روان قهرمان هاي داستان هاي مندني پور، ابژه هاي كوچك ديگر جايگزين ايماژ مادر مي شوند تا بلكه درد و رنج اين انشقاق ولو موقتا قدري تسكين يابد؛ اما اين جابه جايي ها، زخم ناشي از آن انشقاق را مرهم نخواهند كرد؛ بنابراين جستجوي سوژه براي يافتن، در نهايت با شكست و افسردگي قرين مي شود و از اين رو تمامي داستان ها با حزن و ياس پايان مي يابند. اين ياس و نوميدي، محصول آگاهي قهرمان داستان ها به اين نكته است كه ارزش هاي حاكم بر نظام نمادين (در يك جامعه مترقي و مدرن) پوچ و با فقدان همراه است؛ بنابراين آن ها را دچار ضايعه حيث واقع مي كند. ايشان عميقا خواستار بازگشت به مرحله نخستين هستند و همان اتحاد دوباره را خواستارند و براي عملي كردن آن به ابژه هاي كوچك ديگري روي مي آورند كه در تمامي موارد ناكام مي مانند؛ بنابراين در اين داستان ها اين ايده لاكان كه سوژه هيچ گاه نمي تواند به آن اتحاد پيشين دست پيدا كند، محقق شده است.

Whereas Lacan's theory of psychoanalysis, as a form of interpretation as well as a theory of language, identity, and subject, has had a profound effect on the literary studies; This study intends to analyze the short water stories of The Ultramarine Blue”as one of the open and interpretable texts in this criticism. The results show that in the darkest parts of the hero’s psyche in Mandanipour's stories, other small objects replace the image of the mother in order to alleviate the pain and suffering of this split, even if it is only temporarily; but these displacements will not heal the wound caused by that split; thus, the subject's search for finding, is ultimately accompanied by failure and depression, and hence all of the stories finish with sadness and despair. This despair is the product of the protagonist's awareness that the values that govern the symbolic system (in a progressive and modern society) are absurd and they are associated with the lack; therefore, it causes them to lose their dignity. They deeply want to return to the first stage, and they want the same unio‎n again, and to implement them, they turn to other small objects that fail in all of the cases; thus in these stories Lacan's idea that the subject can never attain that former unio‎n has been realized.