شاخص هاي سلامت معنوي از منظر قرآن

با وجود پذيرش بُعد معنوي سلامت از طرف محافل علمي و سازمان جهاني بهداشت، چالش‌هايي در مفهوم سلامت معنوي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، شناسايي شاخص‌هاي سلامت معنوي از ديدگاه قرآن و آموزه وحياني است. سلامت معنوي در بردارنده مؤلفه‌هاي شناختي، احساسي، رفتاري و پيامدي است. سلامت معنوي، برخوردار از انديشه يا تعقل ويژه نسبت به خدا، انسان و خلقت و رابطه متقابل آن‌ها است. تعقلي كه پرده ظواهر را دريده و به حقيقت باطني دست‌يافته است. همه زندگي او جهت‌گيري الهي پيدا مي‌كند. از حالات معنوي ويژه‌اي چون حب به خداوند، دگردوستي، توكل و شرح صدر برخوردار است از سلامت جسمي و رواني بيش‌تري بهره مي‌برد. شاخص‌هاي سلامت معنوي، تنها سنخي از رفتارها و يا احساسات روان‌شناختي از قبيل رضايت باطني و يا آرامش دروني نيست. بلكه سلامت معني معطوف به همه زندگي انسان معنوي مي‌شود. ارايه چنين تصويري از معنويت مبتني بر معرفت‌شناسي، انسان‌شناسي و جهان‌شناسي قرآني است.

no abstract